Vecdi Çıracıoğlu
Zafer Doruk, yaşadığı kentin, Adana’nın yaşama biçimini, kültürel özelliklerini özümsemiş, güzel gözlemlemiş bir öykücü; hikayelerinin materyalini de buralardan çıkarıyor. Doruk’un bireylerinin ve yerlerinin gerçek hayatta bir karşılıkları var. Müellifin, ortasında on bir hikayesinin yer aldığı kitabı ‘Karsambaç’, Sel Yayıncılık tarafınca yayımlandı. Birbirinden hoş on bir hikayeyi kapsayan kitabımıza genelde bir göz gezdirelim.
“Guguklu Saat” ve “Horoz” isimli hikayelerin ortak kahramanı Tahir Beyefendi, sıcak bir karakter olarak karşımıza çıkar. İçimizden, sokağımızdan bir memur emeklisidir. Onca yıllık karısı bir gece yataklarını ayırınca yaşlandığını, hayatının bir manasının kalmadığını düşünerek evhama kapılır, hayat arkadaşına olan kırgınlığını vefattan kurtardığı bir dövüş horozuyla yarenlik ederek unutmaya çalışır. O kadar doğal ve içtendir ki onunla karşılaşınca yabancılık duymayız.
“Berber Kemal”de anlatıcı, bir devrin kaybolmaya yüz tutmuş berberlik külçeşidini zihninde canlandırdığı eski bir berber üzerinden anar. Çocukluğundan ona tanıdık gelen Berber Kemal, devrinin parlak, renkli bir kişiliğidir. Anlatıcı müellifin çocukluğunda gözlemlediği düğün, damat tıraşı, arkadaşlık âlemi üzere yaşantılar canlı betimlemelerle anlatılır.
Karsambaç, Zafer Doruk, 71 syf., Sel Yayıncılık, 2021.
“Günebakan Çekirdeği”nde, anlatıcının konutunun balkonu, eski bir yazlık sinemanın yıkılmak üzere olan duvarına bakmaktadır. Anlatıcı, bir bahar akşamı balkonda otururken duvara bakarak çocukluğunun yazlık sinemalarından birine sarfiyat; sinemanın önündeki çizgi roman tezgâhını, günebakan çekirdeği tablasını, gazoz, dondurma, bici bici ve karsambaç satıcılarını görürüz. Çocuğun sinema heyecanına, aşk acısı çeken makinistin hislerine ortak oluruz.
“Düztaban Zöhre”; Adana’da baskın bir erkek uğraşı olan güvercin yetiştiriciliğini, halk içinde bilinen ismiyle kuşçuluk mesleğini uğraş edinmiş, babası tarafınca erkek üzere yetiştirilmiş bir kızdır. Hikaye bu tarafıyla kuşçuların anlatıldığı hikayelerden başka bir yerde duruyor. Kuşçular âleminde erkeklerle her türlü yarışan, gerektiğinde onlardan uygun olduğunu kanıtlayan Zöhre, Süslü Yakup üzere zorba, kaba saba ancak Zöhre’ye de hayranlık duyduğunu sezdiğimiz bir kuşçunun karşısında bile geri adım atmaz, onunla uğraşmakta ısrar eden Yakup’un hayatını karartır.
“Destan” isimli hikaye bir genelevde geçer. Destan ve çalıştığı konutun yaşlanmış, çaptan düşmüş Abla’sı, ezilmişliğin, horlanmışlığın acısını onları bu yola iten erkek milletinden çıkarır, fırsat buldukça onları aşağılar, azarlar, yarasını bu yolla dindirmeye çalışır.
“Zakkum Çiçeği Başlıyor” isimli hikayenin Maral’ı da bu öfkeli ve isyankâr bayanlardan biridir. Kentin işlek caddelerinden birinde, bir kışlık sinemanın önünde müşteri beklerken tanıştığı eski bir mahkûmla takıldığı bir akşam anlatılır. Birkaç saatlik arkadaşlık sürecinde sıradışı, iç burkan ancak sonunda insanı gülümseten bir macera yaşarlar.
“İsmiyel”, kentin bir periyoduna has kabadayılık külçeşidinin günümüzle kıyaslandığında ortasında barındırdığı hoşlukları bir anma/anımsama hikayesi.
“Ayışığının Bilirkişiliği”, gönderisi, içeriği ve kahramanları açısından başka hikayelerden farklı duruyor. Hikaye, gerçekte yaşanılmış bir yargısız infaz olayını işlemiş. Hikaye, anlatıcıyla onun çocukluğunun gözünden üç farklı vakit ve yerde geçiyor.
‘Karsambaç’ın her hikayesinde insanın farklı bir yanını buluyor lakin şaşırmıyoruz zira anlatılan şeyler beşere mahsus. En karamsar ânımızda bile yüreğimize dokunan, hayattan umut kesmememizi kulağımıza fısıldayan hikayeler.
Zafer Doruk, yaşadığı kentin, Adana’nın yaşama biçimini, kültürel özelliklerini özümsemiş, güzel gözlemlemiş bir öykücü; hikayelerinin materyalini de buralardan çıkarıyor. Doruk’un bireylerinin ve yerlerinin gerçek hayatta bir karşılıkları var. Müellifin, ortasında on bir hikayesinin yer aldığı kitabı ‘Karsambaç’, Sel Yayıncılık tarafınca yayımlandı. Birbirinden hoş on bir hikayeyi kapsayan kitabımıza genelde bir göz gezdirelim.
“Guguklu Saat” ve “Horoz” isimli hikayelerin ortak kahramanı Tahir Beyefendi, sıcak bir karakter olarak karşımıza çıkar. İçimizden, sokağımızdan bir memur emeklisidir. Onca yıllık karısı bir gece yataklarını ayırınca yaşlandığını, hayatının bir manasının kalmadığını düşünerek evhama kapılır, hayat arkadaşına olan kırgınlığını vefattan kurtardığı bir dövüş horozuyla yarenlik ederek unutmaya çalışır. O kadar doğal ve içtendir ki onunla karşılaşınca yabancılık duymayız.
“Berber Kemal”de anlatıcı, bir devrin kaybolmaya yüz tutmuş berberlik külçeşidini zihninde canlandırdığı eski bir berber üzerinden anar. Çocukluğundan ona tanıdık gelen Berber Kemal, devrinin parlak, renkli bir kişiliğidir. Anlatıcı müellifin çocukluğunda gözlemlediği düğün, damat tıraşı, arkadaşlık âlemi üzere yaşantılar canlı betimlemelerle anlatılır.
Karsambaç, Zafer Doruk, 71 syf., Sel Yayıncılık, 2021.
“Günebakan Çekirdeği”nde, anlatıcının konutunun balkonu, eski bir yazlık sinemanın yıkılmak üzere olan duvarına bakmaktadır. Anlatıcı, bir bahar akşamı balkonda otururken duvara bakarak çocukluğunun yazlık sinemalarından birine sarfiyat; sinemanın önündeki çizgi roman tezgâhını, günebakan çekirdeği tablasını, gazoz, dondurma, bici bici ve karsambaç satıcılarını görürüz. Çocuğun sinema heyecanına, aşk acısı çeken makinistin hislerine ortak oluruz.
“Düztaban Zöhre”; Adana’da baskın bir erkek uğraşı olan güvercin yetiştiriciliğini, halk içinde bilinen ismiyle kuşçuluk mesleğini uğraş edinmiş, babası tarafınca erkek üzere yetiştirilmiş bir kızdır. Hikaye bu tarafıyla kuşçuların anlatıldığı hikayelerden başka bir yerde duruyor. Kuşçular âleminde erkeklerle her türlü yarışan, gerektiğinde onlardan uygun olduğunu kanıtlayan Zöhre, Süslü Yakup üzere zorba, kaba saba ancak Zöhre’ye de hayranlık duyduğunu sezdiğimiz bir kuşçunun karşısında bile geri adım atmaz, onunla uğraşmakta ısrar eden Yakup’un hayatını karartır.
“Destan” isimli hikaye bir genelevde geçer. Destan ve çalıştığı konutun yaşlanmış, çaptan düşmüş Abla’sı, ezilmişliğin, horlanmışlığın acısını onları bu yola iten erkek milletinden çıkarır, fırsat buldukça onları aşağılar, azarlar, yarasını bu yolla dindirmeye çalışır.
“Zakkum Çiçeği Başlıyor” isimli hikayenin Maral’ı da bu öfkeli ve isyankâr bayanlardan biridir. Kentin işlek caddelerinden birinde, bir kışlık sinemanın önünde müşteri beklerken tanıştığı eski bir mahkûmla takıldığı bir akşam anlatılır. Birkaç saatlik arkadaşlık sürecinde sıradışı, iç burkan ancak sonunda insanı gülümseten bir macera yaşarlar.
“İsmiyel”, kentin bir periyoduna has kabadayılık külçeşidinin günümüzle kıyaslandığında ortasında barındırdığı hoşlukları bir anma/anımsama hikayesi.
“Ayışığının Bilirkişiliği”, gönderisi, içeriği ve kahramanları açısından başka hikayelerden farklı duruyor. Hikaye, gerçekte yaşanılmış bir yargısız infaz olayını işlemiş. Hikaye, anlatıcıyla onun çocukluğunun gözünden üç farklı vakit ve yerde geçiyor.
‘Karsambaç’ın her hikayesinde insanın farklı bir yanını buluyor lakin şaşırmıyoruz zira anlatılan şeyler beşere mahsus. En karamsar ânımızda bile yüreğimize dokunan, hayattan umut kesmememizi kulağımıza fısıldayan hikayeler.