Çocuklar için pürüzleri aşıp köy köy geziyor
Van’da doğuştan yürüme pürüzü olan Özgür Çağlar Işık, çocukluğundan bu yana yürümediği için Van’ın merkeze uzak köy ve beldelerinde çocuklara ayakkabı ikram ederek yüzlerini güldürüyor.
Doğuştan yürüme pürüzü olan Özgür Çağlar Işık (25), çocukluğundan 2009 yılında kadar ayakkabı giyemediği için istekli bir biçimde köy ve beldelerde yaşayan çocuklara ayakkabı, giysi ve oyuncak ikram ederek yüzlerini güldürüyor. 2008-2009 yılında geçirdiği ameliyat kararında küçük adımlarla yürüyebilen Işık bundan daha sonraki hayatını çocuklara adadığını söylemiş oldu. İHA muhabirine konuşan Özgür Işık, “2008 ve 2009 yılından evvel küçük adımlarla yürüye biliyordum, birinci ameliyatımın dokuz aylık bir alçı süreci oldu. Dokuz aydan daha sonra yeniden ikinci bir ameliyat oldum ve ikinci ameliyatımdan daha sonra yürümeye başladım. Ben bu vakte kadar yürüyemediğim için çocuklarla bir arada olmayı istiyordum, şayet ki yürüyebilirsem çocuklara yardım edeceğim. vakit içinde elim ekmek tuttu, artık bir işim var ve bende çocuklara yardım ediyorum” dedi.
“Çocukların memnunluğunu gorebilmek için bir şeker vermeniz yetiyor”
Yardım için nakdi dayanak kabul etmediğini, her şeydilk evvel manevi dayanak aldığını ve hayırseverlerden para yerine ayakkabı, oyuncak ve giysi takviyesi aldığını tabir eden Işık, “Maddi dayanak olarak maaşımın bir kısmını ailelere bağışlıyorum. Gittiğim köylerde çocuklara baktığımda ayaklarında ayakkabı yok, o ayakkabıyı verdiğim an çocuğun o memnunluk ve sevinci beni keyifli ediyor. O an hiç tanımadığım bir çocuk boyuma sarılıp beni öpüyor. Bu his anlatılmaz fakat yaşanması gerekiyor. Çocuklara yalnızca ayakkabı değil, onların memnunluğunu nazaranbilmek için bir şeker vermeniz yetiyor. Burada her şey maddiyat değil, bunu manevi olarak ta yapabilirsiniz, bu işi topluma kazandırmayı istiyorum, geçmişte ben yürüyemiyordum, yürüyemediğim için bu işe girdim, yürüyebildikten daha sonra çocuklarla olabilirim, onlarla güle bilir, güldüklerine şahit olabilirim” diye konuştu.
“Çocuklar beni fiziki durumundan dolayı seviyor”
Fiziki durumumla çocukların yanına gittiğimde çocuklarda memnun oluyorlar, benimle rahat gülebiliyorlar diyen Işık, “Çocuklar beni fiziki durumundan dolayı seviyorlar. Fiziki durumum ortada olduğundan dolayı ‘bakın bu haliyle bize yardım getirmiş’ diyorlar, onlara istekli bir biçimde bu işi yaptığımı söylemiş olduğimde çocuklarda seviniyor, ailelerde her hangi bir zorluk çıkarmıyor. Beni ameliyat eden hekim beni yürüte bildi ve azim ve hırsımı daha fazlaca biriktirdim, bir ailenin gereksinimini karşılamaya gittiğimde, tanıdık beşerler buraya niye gittin? Sen yürüyemiyorsun? Buraya gidemezsin? Edemezsin? Diye karşılık veriyor, bu benim daha epey hırs yapmama vesile oluyor ve daha güzelini yapmaya çalışıyorum. Her ne kadar meşakkatli olsa bile ben bu işi yapabiliyorum, manim benim en hoş nazarımdır” sözlerini kullandı.
“En büyük mani beyinde olan pürüzdür “
Hayatta hiç bir mahzurun olmadığını söz eden Işık, “Engel yok, ben engelli değilim, hiç bir insanın mahzuru yok, en büyük pürüz beyinde olan manidir, pürüzü olan insan yatalak ve hiç bir muhtaçlığını nazaranmeyen insandır ki benim gözümde bir pürüz değil. Ben şu anki fiziki durumumla olağan ömrümü sürdüre biliyorum” halinde konuştu. – VAN
Kaynak: İhlas Haber Ajansı
Van’da doğuştan yürüme pürüzü olan Özgür Çağlar Işık, çocukluğundan bu yana yürümediği için Van’ın merkeze uzak köy ve beldelerinde çocuklara ayakkabı ikram ederek yüzlerini güldürüyor.
Doğuştan yürüme pürüzü olan Özgür Çağlar Işık (25), çocukluğundan 2009 yılında kadar ayakkabı giyemediği için istekli bir biçimde köy ve beldelerde yaşayan çocuklara ayakkabı, giysi ve oyuncak ikram ederek yüzlerini güldürüyor. 2008-2009 yılında geçirdiği ameliyat kararında küçük adımlarla yürüyebilen Işık bundan daha sonraki hayatını çocuklara adadığını söylemiş oldu. İHA muhabirine konuşan Özgür Işık, “2008 ve 2009 yılından evvel küçük adımlarla yürüye biliyordum, birinci ameliyatımın dokuz aylık bir alçı süreci oldu. Dokuz aydan daha sonra yeniden ikinci bir ameliyat oldum ve ikinci ameliyatımdan daha sonra yürümeye başladım. Ben bu vakte kadar yürüyemediğim için çocuklarla bir arada olmayı istiyordum, şayet ki yürüyebilirsem çocuklara yardım edeceğim. vakit içinde elim ekmek tuttu, artık bir işim var ve bende çocuklara yardım ediyorum” dedi.
“Çocukların memnunluğunu gorebilmek için bir şeker vermeniz yetiyor”
Yardım için nakdi dayanak kabul etmediğini, her şeydilk evvel manevi dayanak aldığını ve hayırseverlerden para yerine ayakkabı, oyuncak ve giysi takviyesi aldığını tabir eden Işık, “Maddi dayanak olarak maaşımın bir kısmını ailelere bağışlıyorum. Gittiğim köylerde çocuklara baktığımda ayaklarında ayakkabı yok, o ayakkabıyı verdiğim an çocuğun o memnunluk ve sevinci beni keyifli ediyor. O an hiç tanımadığım bir çocuk boyuma sarılıp beni öpüyor. Bu his anlatılmaz fakat yaşanması gerekiyor. Çocuklara yalnızca ayakkabı değil, onların memnunluğunu nazaranbilmek için bir şeker vermeniz yetiyor. Burada her şey maddiyat değil, bunu manevi olarak ta yapabilirsiniz, bu işi topluma kazandırmayı istiyorum, geçmişte ben yürüyemiyordum, yürüyemediğim için bu işe girdim, yürüyebildikten daha sonra çocuklarla olabilirim, onlarla güle bilir, güldüklerine şahit olabilirim” diye konuştu.
“Çocuklar beni fiziki durumundan dolayı seviyor”
Fiziki durumumla çocukların yanına gittiğimde çocuklarda memnun oluyorlar, benimle rahat gülebiliyorlar diyen Işık, “Çocuklar beni fiziki durumundan dolayı seviyorlar. Fiziki durumum ortada olduğundan dolayı ‘bakın bu haliyle bize yardım getirmiş’ diyorlar, onlara istekli bir biçimde bu işi yaptığımı söylemiş olduğimde çocuklarda seviniyor, ailelerde her hangi bir zorluk çıkarmıyor. Beni ameliyat eden hekim beni yürüte bildi ve azim ve hırsımı daha fazlaca biriktirdim, bir ailenin gereksinimini karşılamaya gittiğimde, tanıdık beşerler buraya niye gittin? Sen yürüyemiyorsun? Buraya gidemezsin? Edemezsin? Diye karşılık veriyor, bu benim daha epey hırs yapmama vesile oluyor ve daha güzelini yapmaya çalışıyorum. Her ne kadar meşakkatli olsa bile ben bu işi yapabiliyorum, manim benim en hoş nazarımdır” sözlerini kullandı.
“En büyük mani beyinde olan pürüzdür “
Hayatta hiç bir mahzurun olmadığını söz eden Işık, “Engel yok, ben engelli değilim, hiç bir insanın mahzuru yok, en büyük pürüz beyinde olan manidir, pürüzü olan insan yatalak ve hiç bir muhtaçlığını nazaranmeyen insandır ki benim gözümde bir pürüz değil. Ben şu anki fiziki durumumla olağan ömrümü sürdüre biliyorum” halinde konuştu. – VAN
Kaynak: İhlas Haber Ajansı