İskenderun – Cihan çelik aslında Darmstadt Kliniği’nde Covid 19 hastaları için izolasyon koğuşunda kıdemli tabip ve pnömoloji bölüm başkanı olarak çalışıyor. Türkiye ve Suriye’de meydana gelen korkunç depremin ardından, olay yerinde yardım etmek için tek başına Türkiye’nin İskenderun limanındaki deprem bölgesine gitti.
Cihan Çelik / resim ittifakı / dpa
Şu anda Türkiye deprem bölgesinde bulunan Darmstadt Kliniği’nde dahiliye ve pnömoloji uzmanı, pnömoloji bölümü başkanı Cihan Elik’e 5 soru
Şu anda nerede çalışıyorsunuz ve oraya yardım etmek için nasıl iletişime geçtiniz?
Türkçe bilmek ve resmi kanallar dışında bağlantı kurabilmek avantajdı. Depremi izleyen kaos içinde, düzenli makamlar aracılığıyla koordinasyon kolay olmadı. Özel olarak organize edilmiş bir sahra hastanesiyle sosyal medya aracılığıyla iletişime geçtim ve tıbbi direktörü uzman yardımı almaktan mutlu oldu.
Ertesi gün ekipman ve ilaçla tek başıma Adana’ya uçtum, bir araba kiraladım ve deprem bölgesine gittim. Bu arada İskenderun, Antakya’da çeşitli sahra hastanelerinde ve İskenderun limanına yanaşan hastane gemisinde vardiyalı hasta bakımı yapmaktayım. Arada çadır köylere gidip tıbbi bir ihtiyaç olup olmadığını soruyorum. İskenderun’daki sahra hastanesine her gün yaklaşık 300 hasta geliyor.
Burada çeşitli disiplinlerden gönüllü hemşireler ve doktorlar çalışıyor. Şu anda bir genel cerrahımız, çocuk cerrahlarımız, ortopedistlerimiz, nörologlarımız, çene-yüz cerrahlarımız, dahiliyecilerimiz ve tabii ki acil tıp eğitimi almış doktorlarımız var. Ayrıca sayısız lojistik yardımcı, şoför, eczacı, veteriner ve çok daha fazlası var. Birçoğunun hala işi olduğu için her gün dalgalanan çeşitliliğe sahip bir ekip. Çoğu batı Türkiye’den geliyor.
Bu sahra hastanesi nasıl donatıldı?
Ekipmanı her geçen gün genişletiyoruz, dünyanın her yerinden ilaç ve ekipman teslimatı yapılıyor. Türkiye’den ve yurt dışından uzmanlar ekibi güçlendiriyor. Beş muayene ünitemiz, bir monitör yatağımız, yara bakımı için bir tedavi istasyonumuz ve kısa süreli tedavi için on yatağımız var. Laboratuvarımız yok ve ne yazık ki hala ultrason makinesi ve BGA makinesi bekliyoruz. Sıkışırsak, 60 dakika uzaklıktaki bir kliniğe taşınırız.
Orada ne tür bir yıkım buldunuz, sakinler ne durumda?
Bunu kelimelere dökmek pek mümkün değil. Gerçeküstü. Antakya gibi büyük bir şehir harabeye dönmüştür. Küçük büyük binalar, hiçbiri yaşanabilir durumda değil. Bunu sadece filmlerden bilirsin. Yumuşak ve dengesiz zemine sahip bir vadide yer aldığı için burası en çok etkilenen kasabadır. Hatay’ın dağlarındaki kasabalarda daha az hasar var ama orada bile insanlar çadırlarda yaşıyor. İskenderun’da birçok bina yıkılmış ve insanlar gömülmüştür. Gitmenize izin vermeyecek şok edici bir manzara. Ve neredeyse üç hafta sonra, temizlenmemiş molozların çoğunda çürüme kokusu açıkça görülüyor. Bu korkunç.
Buradaki hemen hemen herkes sevdiklerini kaybetti. Bir hasta bana 18 aile üyesini kaybettiğini söyledi. Bu insanların hayatları sadece birkaç saniye içinde tamamen değişti. Sevdiklerini kaybetmişler ve genellikle küçük çocuklarıyla birlikte sokaklarda yaşıyorlar. Artık profesyonel bir mesafeyi koruyamıyorum, bazen birlikte ağlıyoruz. Bu da yardımcılar için istisnai bir durumdur.
Hangi teşhis ve tedaviler gündemde?
Çok sayıda çocuğu ve aynı zamanda üst solunum yolu enfeksiyonları ve gastrointestinal enfeksiyonları olan yetişkinleri tedavi ediyoruz. Birçok kişi depremden bu yana evde ilaçlarını almadığından, kronik hastalıkların alevlenmelerini de sıklıkla tedavi ediyoruz. Ayrıca, enfeksiyonlu yaralar veya kırık kaburgalar ve morluklar gibi depremden bu yana iyi iyileşmeyen yaraları olan insanlar da var. Özellikle başka bir artçı şoktan sonra geceleri uyuz ve ne yazık ki birçok panik atak gördük.
Yerel destekte en çok eksik olan nedir?
Personel ve ekipman gibi kaynakların koordinasyonu hızla geliştirilmelidir. İhtiyaç duydukları herhangi bir desteği sormak için doğrudan sahra hastanelerindeki meslektaşlarıma gittim. Sık sık fazla çalışıyorlardı ve yardım için her zaman çok minnettardılar. Ancak deprem bölgesinde kağıt üzerinde yeterli sağlık personeli olduğu için resmi kanallardan daha fazla gönüllü kabul edilmedi. Bu çelişki giderilmelidir. Ayrıca, acil bir durumda hastaneye gitmek zorunda kalmadan önce insanlara tıbbi bakım sağlamak artık gerekli. Çadır kentler ve konteyner köyler şimdilik kalacak, bu nedenle sürekli tıbbi bakıma ihtiyaç var. © mis/Haberler
Cihan Çelik / resim ittifakı / dpa
Şu anda Türkiye deprem bölgesinde bulunan Darmstadt Kliniği’nde dahiliye ve pnömoloji uzmanı, pnömoloji bölümü başkanı Cihan Elik’e 5 soru
Şu anda nerede çalışıyorsunuz ve oraya yardım etmek için nasıl iletişime geçtiniz?
Türkçe bilmek ve resmi kanallar dışında bağlantı kurabilmek avantajdı. Depremi izleyen kaos içinde, düzenli makamlar aracılığıyla koordinasyon kolay olmadı. Özel olarak organize edilmiş bir sahra hastanesiyle sosyal medya aracılığıyla iletişime geçtim ve tıbbi direktörü uzman yardımı almaktan mutlu oldu.
Ertesi gün ekipman ve ilaçla tek başıma Adana’ya uçtum, bir araba kiraladım ve deprem bölgesine gittim. Bu arada İskenderun, Antakya’da çeşitli sahra hastanelerinde ve İskenderun limanına yanaşan hastane gemisinde vardiyalı hasta bakımı yapmaktayım. Arada çadır köylere gidip tıbbi bir ihtiyaç olup olmadığını soruyorum. İskenderun’daki sahra hastanesine her gün yaklaşık 300 hasta geliyor.
Burada çeşitli disiplinlerden gönüllü hemşireler ve doktorlar çalışıyor. Şu anda bir genel cerrahımız, çocuk cerrahlarımız, ortopedistlerimiz, nörologlarımız, çene-yüz cerrahlarımız, dahiliyecilerimiz ve tabii ki acil tıp eğitimi almış doktorlarımız var. Ayrıca sayısız lojistik yardımcı, şoför, eczacı, veteriner ve çok daha fazlası var. Birçoğunun hala işi olduğu için her gün dalgalanan çeşitliliğe sahip bir ekip. Çoğu batı Türkiye’den geliyor.
Bu sahra hastanesi nasıl donatıldı?
Ekipmanı her geçen gün genişletiyoruz, dünyanın her yerinden ilaç ve ekipman teslimatı yapılıyor. Türkiye’den ve yurt dışından uzmanlar ekibi güçlendiriyor. Beş muayene ünitemiz, bir monitör yatağımız, yara bakımı için bir tedavi istasyonumuz ve kısa süreli tedavi için on yatağımız var. Laboratuvarımız yok ve ne yazık ki hala ultrason makinesi ve BGA makinesi bekliyoruz. Sıkışırsak, 60 dakika uzaklıktaki bir kliniğe taşınırız.
Orada ne tür bir yıkım buldunuz, sakinler ne durumda?
Bunu kelimelere dökmek pek mümkün değil. Gerçeküstü. Antakya gibi büyük bir şehir harabeye dönmüştür. Küçük büyük binalar, hiçbiri yaşanabilir durumda değil. Bunu sadece filmlerden bilirsin. Yumuşak ve dengesiz zemine sahip bir vadide yer aldığı için burası en çok etkilenen kasabadır. Hatay’ın dağlarındaki kasabalarda daha az hasar var ama orada bile insanlar çadırlarda yaşıyor. İskenderun’da birçok bina yıkılmış ve insanlar gömülmüştür. Gitmenize izin vermeyecek şok edici bir manzara. Ve neredeyse üç hafta sonra, temizlenmemiş molozların çoğunda çürüme kokusu açıkça görülüyor. Bu korkunç.
Buradaki hemen hemen herkes sevdiklerini kaybetti. Bir hasta bana 18 aile üyesini kaybettiğini söyledi. Bu insanların hayatları sadece birkaç saniye içinde tamamen değişti. Sevdiklerini kaybetmişler ve genellikle küçük çocuklarıyla birlikte sokaklarda yaşıyorlar. Artık profesyonel bir mesafeyi koruyamıyorum, bazen birlikte ağlıyoruz. Bu da yardımcılar için istisnai bir durumdur.
Hangi teşhis ve tedaviler gündemde?
Çok sayıda çocuğu ve aynı zamanda üst solunum yolu enfeksiyonları ve gastrointestinal enfeksiyonları olan yetişkinleri tedavi ediyoruz. Birçok kişi depremden bu yana evde ilaçlarını almadığından, kronik hastalıkların alevlenmelerini de sıklıkla tedavi ediyoruz. Ayrıca, enfeksiyonlu yaralar veya kırık kaburgalar ve morluklar gibi depremden bu yana iyi iyileşmeyen yaraları olan insanlar da var. Özellikle başka bir artçı şoktan sonra geceleri uyuz ve ne yazık ki birçok panik atak gördük.
Yerel destekte en çok eksik olan nedir?
Personel ve ekipman gibi kaynakların koordinasyonu hızla geliştirilmelidir. İhtiyaç duydukları herhangi bir desteği sormak için doğrudan sahra hastanelerindeki meslektaşlarıma gittim. Sık sık fazla çalışıyorlardı ve yardım için her zaman çok minnettardılar. Ancak deprem bölgesinde kağıt üzerinde yeterli sağlık personeli olduğu için resmi kanallardan daha fazla gönüllü kabul edilmedi. Bu çelişki giderilmelidir. Ayrıca, acil bir durumda hastaneye gitmek zorunda kalmadan önce insanlara tıbbi bakım sağlamak artık gerekli. Çadır kentler ve konteyner köyler şimdilik kalacak, bu nedenle sürekli tıbbi bakıma ihtiyaç var. © mis/Haberler