11 Kasım 1944 yılında dünyaya gelen Kemal Sunal, rol aldığı birinci sinema olan “Tatlı Dillim”den (1972) bu yana hepimizi güldürmeye devam ediyor. Bugüne kadar onun sinemalarını tekraren izledik, büründüğü karakteri sevdik, repliklerini ve gülüşünü kendi ortamızda taklit edip durduk; yani sinemadaki Kemal Sunal’ı hayli uygun tanıyorduk.
Gül Sunal’ın kaleme aldığı ‘Kemal Haydi Gel, Bir Kahve İçelim’ isimli kitapsa Kemal Sunal’ın bilinmeyen tarafını; mesken ömrünü, arkadaşlıklarını, yaşadığı türlü ezayı, attığı bin bir türlü kahkahayı; acısıyla tatlısıyla bütün bir ömrün bilinmeyenlerini mevzu ediniyor.
‘Kemal Haydi Gel, Bir Kahve İçelim’, geçtiğimiz günlerde Kırmızı Kedi Yayınları etiketiyle raflardaki yerini aldı. Biz de bu vesileyle Kemal Sunal’ın kıymetli eşi Gül Sunal’la keyifli bir röportaj gerçekleştirdik.
Birinci evvel kitabın yazım süreciyle başlamak istiyorum. Bu kitabı yazmaya nasıl karar verdiniz? Yazım sürecine dair bizimle paylaşmak istediğiniz detaylar var mı?
Bir yurt dışı seyahatimizde Haldun Dormen, Ali ve ben taksideydik. Kemal’den bahis açıldı. O an aklıma geldi. “Haldun abi, Kemal’le ilgili bir kitap yazsam nasıl olur?” dedim. “Geç bile kaldın şekerim,” dedi. Hiç beklemediğim bir yanıttı. Ne “Nasıl yazacaksın?”, ne “Kitap yazmak kolay değil” üzere beklediğim bir yanıt değildi. Oradan Ali atıldı. “Ne hoş olur, sen yaparsın” dedi. Gideceğimiz yere varıncaya kadar diğer mevzulara geçtik. Ben başımda yalnızca kitap yazmayı düşündüm lakin ne yazacağımı düşünmedim.
İstanbul’a dönünce Ezo’ya bahsettim. “Şahane fikir” dedi. Bir harita metot defteri aldım, okuldaki masama oturdum ve başladım. Bir ay içerisinde, kapı çaldı, telefon çaldı, bir veli geldi; ben yazıyorum, orta verip yine yazıyordum. Bittiğine emin olunca Ali’yle Ezo’ya okuttum. Haldun ağabeye ve Osman Şengezer’e okuttum. Beğendiler. Ben tekrar okumadan yayınevine götürdüm ve basıldı. İsmi herkese biraz uzun geldi fakat ben ısrar ettim.
‘KEMAL SERT MİZAÇLI DEĞİL, UTANGAÇTI’
Kemal Sunal bugüne kadar hepimizi güldürmekten yerlere yatırdığı biçimde, onun set haricinde sert mizaçlı biri olduğuna dair yaygın bir kanı var. Lakin siz Kemal Sunal’ın konut hayatının, arkadaşlık bağlantılarının sevinçli olduğunu ve onun her şeyi mizaha çeviren yapıda biri olduğunu yazıyorsunuz. Kemal Sunal’ın konut ömründen özetlemek gerekirse bahseder misiniz?
Kemal sert mizaçlı değil, utangaçtı. Bu yüzden dışarda asık hızlı sanılırdı. Kendisine yakın hissettiği arkadaşlarımızın, akrabalarımızın yanında en çok konuşan latifeler yapan oydu. Çalıştığı vakit içinder hariç konutta vakit geçirmeyi severdi. Çocuklarla oyun oynamak için fırsatlar yaratırdı. Akşam yemeklerinde ailece sofrada olunmasına dikkat ederdi. Tatil günlerinde geç yatılsa bile ailece kahvaltı yapmayı epeyce severdi. Konutumuzdan konuk eksik olmazdı.
Kemal Sunal’ın konutta büyük bir kütüphanesi bulunduğundan bahsediyorsunuz. Kendisinin fazlaca okuduğunu, sizleri de okuma konusunda teşvik ettiğini belirtiyorsunuz. Pekala Kemal Sunal’ın başucu kitapları hangileriydi? Kendisini bilhassa benzettiği bir kahraman ya da sinemada canlandırmak istediği bir roman karakteri var mıydı?
Okumak en kıymetli hobisiydi demek yanlış olur. Hayat biçimiydi Kemal’in… Benim de daha evvel okuduğum kitaplar hakkında konuşmayı severdi. Kitaplarını asla ödünç vermezdi. İsteyen olursa satın alıp ikram ederdi. Her çeşit kitabı okurdu. Bütün gazeteleri okur, gündemi yakından takip ederdi.
‘Kemal Haydi Gel, Bir Kahve İçelim, Gül Sunal, 344 syf., Kırmızı Kedi Yayınları, 2021.
‘FİLM BAŞLADIĞI GÜNDEN BİTİNCEYE KADAR TIPKI KOSTÜMLE DOLAŞIRDI’
Kemal Sunal’ın canlandırdığı karakterlerin kostümlerini set haricinde da üstünden çıkarmadığını, sinema bitene kadar giydiğini ve çabucak her yere bu kıyafetlerle gittiğini yazıyorsunuz. Bu Kemal Sunal’ın oyunculuk metodu muydu? Genelde oynadığı karakterlere nasıl hazırlanırdı?
Evet. Sinema başladığı günden bitinceye kadar birebir kostümle dolaşırdı. Çekim olmadığı günler hariç. bu biçimde temizletebilirdik. Kostümleri hayli değerliydi. Değerli bir kutlama yoksa dışarıda yemeğe yahut konut ziyaretine giderken de kostümü ile giderdi. Sinema bitince alabilirse kostüm dolabına asardı. kimi vakit de alamaz, günlerce üzülürdü.
‘KEMAL SUNAL’I KEMAL SUNAL’A KIRDIRDILAR’
90’lı yıllar televizyonlarında Kemal Sunal sinemalarıyla yeni çekilen Kemal Sunal dizileri reyting yarışına giriyor ve klasik sinemalar bu yarıştan galip çıkıyordu. Sinemalarıyla ilgili yaşadığı telif sorunu de gayretiydi. “Param olsa asla dizi yapmazdım” diyor hatta bir röportajında. Biraz bu vakitten bahsedelim mi?
Bence dünyada eşi bulunmaz bir periyottu. Bu bahiste Kemal Sunal eşine rastlanmayan vahim bir müddetç yaşadı. Sinema krize girince herkes üzere Kemal de çalışamıyordu. Önemli maddi ıstırap çektik. Bu durumdan “Saygılar Bizden” isimli diziyle kurtulduk. Fakat manevi olarak fazlaca ağır günler yaşadığını söylemeliyim. Dizinin yayınlandığı akşam öteki bütün ulusal kanallar eski Kemal Sunal sinemalarıyla karşısına çıktılar. Natürel diziler eski sinemalar kadar izlenmedi. E sinemalardan telif hakkı yok, diziler onlar kadar reyting yapmıyor. Televizyonlar dizi yapacağına eski sinemaları tekrar yeniden yayınlıyorlar. Bu bir nevi oyuncuyu açlığa mahkûm etmek demekti. “Dizi yapacağıma alırım 2-3 sinema, para kazanırım” fikri cazipti olağan…
Dizilerin sinemalar kadar tutulmamasının niçini şuydu: Kemal başrol tamam fakat öteki rollere ve senaryoya fazlaca ehemmiyet vermediler. Kolaya kaçıp “Şaban” tiplemesinden vazgeçmediler. Aslında Kemal artık olgunlaşmıştı. Tipi oturmuştu, eski Şaban sinemalarındaki karaktere giremiyordu. Yani Kemal Sunal’ı Kemal Sunal’a kırdırdılar. Her gün, “Dün akşam bir daha birinci olmuşum” diye memnuniyet mi acı mı anlayamadığım bir gülümsemeyle bana bakışını asla unutmuyorum.
Kemal Sunal’ın akıllarda kalan bir öteki aksiyonu de yıllar daha sonra okula dönmesiydi. Hatta mezuniyeti çocuklarınınkiyle tıpkı vakte denk geliyor sanıyorum. Bu durum basında kendine oldukcaça bulmuştu, pekala meskendeki yansıması nasıldı? Bu sonucun öncesine, daha sonrasına dair neler söylemek istersiniz?
Sinemada kriz yaşandığı periyot meskende vakit geçirmeye çaba etti. Sıkılıyordu. O günlerde üniversiteye devam etme hakkı tanındığını yazan bir mektup geldi. Çok sevindi. Çabucak çalışmalara başladı. Tiyatro turneleri niçiniyle okuluna orta verdiği için birkaç dersten imtihana girip ikinci sınıfa başlayabilmek onu hayli heyecanlandırdı. İki dersi vardı. Bütün yaz Daktilo ve Fransızca dersi aldı. İmtihana girdi ve okula devam etmeye başladı. Hiç devamsızlık yapmadı. Asla ayrıcalık tanınmasını istemedi. Okulu bitirdiği sene Ali liseden, Ezo ilkokuldan mezun oluyordu. Meskende bayram havası natürel…
Kuşak değişti; cep telefonları, toplumsal medya vb. birfazlaca şey ömrümüzü kuşattı. Her şeyin epey çabuk eskiyip tükendiği günümüzde Kemal Sunal imgesi ve sinemaları yeniliğini müdafaayı hâlâ başarıyor ve yeni jenerasyon onu hayli seviyor. Bu durum hakkında neler söylemek istersiniz? Kemal Sunal’ı ölümsüz yapan şey ne sizce?
Zira Kemal gerçekti. Seyirci her vakit ona güvendi. Daima içlerinden biri olarak kabul etti. Ve asla vazgeçmedi. Bunu aslında sosyologların araştırması gerek. 2 yaşındaki çocuk bile Kemal’i ekranda görür görmez kilitlenip kalıyor. Ne mevzuyu anlıyor, ne iletisi alıyor, ne de komik buluyor ancak seyrediyor.
Son vakit içinderda biyografik sinemalar büsbütün popülerleşti. Yitirdiğimiz bir epey sanatkarın hayatı beyazperdeye aktarılıyor. Size Kemal Sunal’la ilgili bu biçimdesi bir teklif geldi mi? Bu mevzudaki kanılarınız neler?
Bize de birtakım teklifler geliyor. Lakin bu usul sinemalar gerçeklerden biraz uzaklaşıyor diye düşünüyoruz ve pek sıcak bakmıyoruz.
‘BÜYÜK BİR KEMAL SUNAL AİLESİ OLDUK’
‘Kemal Haydi Gel, Bir Kahve İçelim’ kitabında yazdıklarınızın yanında, bir de “Gül Sunal” isminde YouTube kanalına sahipsiniz ve burada da Kemal Sunal’la ilgili bilinen-bilinmeyen bir hayli detaya dair görüntüler çekiyorsunuz? Biraz da bu projeden bahsedelim mi?
Kemal, çalışmaya başladığı birinci tiyatroda kullandığı takma bıyıktan, son güne kadar (alabildiği) kostümlerini, hakkında çıkan düzgün yahut makus gazete haberlerini (ciltletip özel bir dolapta) itinayla sakladı. Hepsini mücevher korur üzere korudu. Eminim ki bunları ileride, bir platformda izleyicisiyle paylaşmayı düşünüyordu. Büyük ihtimalle bir müze fikri vardı. Biz maddi olarak müze işinin altından kalkamazdık. Düşündüm, bunları sevenleriyle nasıl paylaşabilirsiniz diye… Fikrine güvendiğim arkadaşlarıma, tez hocası Şükran Esen’e, sevgili dostlarım Sunay Akın, Belgin Akın ve Nebil Özgentürk’e danıştım. En değerlisi çocuklarımın onaylamasıydı olağan olarak. Hepsi bu mevzuya epeyce sıcak baktıklarını belirttiler.
Aslında bunu yapmak Kemal’e ve sevenlerine borcumdu benim… Bu denli yıl ihtimamla saklanan birfazlaca bilgi ve anıyı artık paylaşmalıydım. Biz büyük bir Kemal Sunal ailesi olduk. 2000 yılının temmuz ayından bugüne kadar bizimle her vakit birlikte olan, Kemal Sunal’dan asla vazgeçmeyen, çocuklarını ve torunlarını da Kemal Sunal’la büyütmek istediklerini lisana getiren büyük bir ailemiz var. Artık anılarımızı dinlemek, dolapta bekleyen bilinmedik taraflarıyla Kemal Sunal’ı yakından tanımak bizim kadar onların da hakkı. Bu niyetle YouTube kanalı var oldu. Çok memnun herkes. Ben de alışılmış… Albümleri, gazeteleri görür görmez canım yanıyor fakat devam edeceğim.
Gül Sunal’ın kaleme aldığı ‘Kemal Haydi Gel, Bir Kahve İçelim’ isimli kitapsa Kemal Sunal’ın bilinmeyen tarafını; mesken ömrünü, arkadaşlıklarını, yaşadığı türlü ezayı, attığı bin bir türlü kahkahayı; acısıyla tatlısıyla bütün bir ömrün bilinmeyenlerini mevzu ediniyor.
‘Kemal Haydi Gel, Bir Kahve İçelim’, geçtiğimiz günlerde Kırmızı Kedi Yayınları etiketiyle raflardaki yerini aldı. Biz de bu vesileyle Kemal Sunal’ın kıymetli eşi Gül Sunal’la keyifli bir röportaj gerçekleştirdik.
Birinci evvel kitabın yazım süreciyle başlamak istiyorum. Bu kitabı yazmaya nasıl karar verdiniz? Yazım sürecine dair bizimle paylaşmak istediğiniz detaylar var mı?
Bir yurt dışı seyahatimizde Haldun Dormen, Ali ve ben taksideydik. Kemal’den bahis açıldı. O an aklıma geldi. “Haldun abi, Kemal’le ilgili bir kitap yazsam nasıl olur?” dedim. “Geç bile kaldın şekerim,” dedi. Hiç beklemediğim bir yanıttı. Ne “Nasıl yazacaksın?”, ne “Kitap yazmak kolay değil” üzere beklediğim bir yanıt değildi. Oradan Ali atıldı. “Ne hoş olur, sen yaparsın” dedi. Gideceğimiz yere varıncaya kadar diğer mevzulara geçtik. Ben başımda yalnızca kitap yazmayı düşündüm lakin ne yazacağımı düşünmedim.
İstanbul’a dönünce Ezo’ya bahsettim. “Şahane fikir” dedi. Bir harita metot defteri aldım, okuldaki masama oturdum ve başladım. Bir ay içerisinde, kapı çaldı, telefon çaldı, bir veli geldi; ben yazıyorum, orta verip yine yazıyordum. Bittiğine emin olunca Ali’yle Ezo’ya okuttum. Haldun ağabeye ve Osman Şengezer’e okuttum. Beğendiler. Ben tekrar okumadan yayınevine götürdüm ve basıldı. İsmi herkese biraz uzun geldi fakat ben ısrar ettim.
‘KEMAL SERT MİZAÇLI DEĞİL, UTANGAÇTI’
Kemal Sunal bugüne kadar hepimizi güldürmekten yerlere yatırdığı biçimde, onun set haricinde sert mizaçlı biri olduğuna dair yaygın bir kanı var. Lakin siz Kemal Sunal’ın konut hayatının, arkadaşlık bağlantılarının sevinçli olduğunu ve onun her şeyi mizaha çeviren yapıda biri olduğunu yazıyorsunuz. Kemal Sunal’ın konut ömründen özetlemek gerekirse bahseder misiniz?
Kemal sert mizaçlı değil, utangaçtı. Bu yüzden dışarda asık hızlı sanılırdı. Kendisine yakın hissettiği arkadaşlarımızın, akrabalarımızın yanında en çok konuşan latifeler yapan oydu. Çalıştığı vakit içinder hariç konutta vakit geçirmeyi severdi. Çocuklarla oyun oynamak için fırsatlar yaratırdı. Akşam yemeklerinde ailece sofrada olunmasına dikkat ederdi. Tatil günlerinde geç yatılsa bile ailece kahvaltı yapmayı epeyce severdi. Konutumuzdan konuk eksik olmazdı.
Kemal Sunal’ın konutta büyük bir kütüphanesi bulunduğundan bahsediyorsunuz. Kendisinin fazlaca okuduğunu, sizleri de okuma konusunda teşvik ettiğini belirtiyorsunuz. Pekala Kemal Sunal’ın başucu kitapları hangileriydi? Kendisini bilhassa benzettiği bir kahraman ya da sinemada canlandırmak istediği bir roman karakteri var mıydı?
Okumak en kıymetli hobisiydi demek yanlış olur. Hayat biçimiydi Kemal’in… Benim de daha evvel okuduğum kitaplar hakkında konuşmayı severdi. Kitaplarını asla ödünç vermezdi. İsteyen olursa satın alıp ikram ederdi. Her çeşit kitabı okurdu. Bütün gazeteleri okur, gündemi yakından takip ederdi.
‘Kemal Haydi Gel, Bir Kahve İçelim, Gül Sunal, 344 syf., Kırmızı Kedi Yayınları, 2021.
‘FİLM BAŞLADIĞI GÜNDEN BİTİNCEYE KADAR TIPKI KOSTÜMLE DOLAŞIRDI’
Kemal Sunal’ın canlandırdığı karakterlerin kostümlerini set haricinde da üstünden çıkarmadığını, sinema bitene kadar giydiğini ve çabucak her yere bu kıyafetlerle gittiğini yazıyorsunuz. Bu Kemal Sunal’ın oyunculuk metodu muydu? Genelde oynadığı karakterlere nasıl hazırlanırdı?
Evet. Sinema başladığı günden bitinceye kadar birebir kostümle dolaşırdı. Çekim olmadığı günler hariç. bu biçimde temizletebilirdik. Kostümleri hayli değerliydi. Değerli bir kutlama yoksa dışarıda yemeğe yahut konut ziyaretine giderken de kostümü ile giderdi. Sinema bitince alabilirse kostüm dolabına asardı. kimi vakit de alamaz, günlerce üzülürdü.
‘KEMAL SUNAL’I KEMAL SUNAL’A KIRDIRDILAR’
90’lı yıllar televizyonlarında Kemal Sunal sinemalarıyla yeni çekilen Kemal Sunal dizileri reyting yarışına giriyor ve klasik sinemalar bu yarıştan galip çıkıyordu. Sinemalarıyla ilgili yaşadığı telif sorunu de gayretiydi. “Param olsa asla dizi yapmazdım” diyor hatta bir röportajında. Biraz bu vakitten bahsedelim mi?
Bence dünyada eşi bulunmaz bir periyottu. Bu bahiste Kemal Sunal eşine rastlanmayan vahim bir müddetç yaşadı. Sinema krize girince herkes üzere Kemal de çalışamıyordu. Önemli maddi ıstırap çektik. Bu durumdan “Saygılar Bizden” isimli diziyle kurtulduk. Fakat manevi olarak fazlaca ağır günler yaşadığını söylemeliyim. Dizinin yayınlandığı akşam öteki bütün ulusal kanallar eski Kemal Sunal sinemalarıyla karşısına çıktılar. Natürel diziler eski sinemalar kadar izlenmedi. E sinemalardan telif hakkı yok, diziler onlar kadar reyting yapmıyor. Televizyonlar dizi yapacağına eski sinemaları tekrar yeniden yayınlıyorlar. Bu bir nevi oyuncuyu açlığa mahkûm etmek demekti. “Dizi yapacağıma alırım 2-3 sinema, para kazanırım” fikri cazipti olağan…
Dizilerin sinemalar kadar tutulmamasının niçini şuydu: Kemal başrol tamam fakat öteki rollere ve senaryoya fazlaca ehemmiyet vermediler. Kolaya kaçıp “Şaban” tiplemesinden vazgeçmediler. Aslında Kemal artık olgunlaşmıştı. Tipi oturmuştu, eski Şaban sinemalarındaki karaktere giremiyordu. Yani Kemal Sunal’ı Kemal Sunal’a kırdırdılar. Her gün, “Dün akşam bir daha birinci olmuşum” diye memnuniyet mi acı mı anlayamadığım bir gülümsemeyle bana bakışını asla unutmuyorum.
Kemal Sunal’ın akıllarda kalan bir öteki aksiyonu de yıllar daha sonra okula dönmesiydi. Hatta mezuniyeti çocuklarınınkiyle tıpkı vakte denk geliyor sanıyorum. Bu durum basında kendine oldukcaça bulmuştu, pekala meskendeki yansıması nasıldı? Bu sonucun öncesine, daha sonrasına dair neler söylemek istersiniz?
Sinemada kriz yaşandığı periyot meskende vakit geçirmeye çaba etti. Sıkılıyordu. O günlerde üniversiteye devam etme hakkı tanındığını yazan bir mektup geldi. Çok sevindi. Çabucak çalışmalara başladı. Tiyatro turneleri niçiniyle okuluna orta verdiği için birkaç dersten imtihana girip ikinci sınıfa başlayabilmek onu hayli heyecanlandırdı. İki dersi vardı. Bütün yaz Daktilo ve Fransızca dersi aldı. İmtihana girdi ve okula devam etmeye başladı. Hiç devamsızlık yapmadı. Asla ayrıcalık tanınmasını istemedi. Okulu bitirdiği sene Ali liseden, Ezo ilkokuldan mezun oluyordu. Meskende bayram havası natürel…
Kuşak değişti; cep telefonları, toplumsal medya vb. birfazlaca şey ömrümüzü kuşattı. Her şeyin epey çabuk eskiyip tükendiği günümüzde Kemal Sunal imgesi ve sinemaları yeniliğini müdafaayı hâlâ başarıyor ve yeni jenerasyon onu hayli seviyor. Bu durum hakkında neler söylemek istersiniz? Kemal Sunal’ı ölümsüz yapan şey ne sizce?
Zira Kemal gerçekti. Seyirci her vakit ona güvendi. Daima içlerinden biri olarak kabul etti. Ve asla vazgeçmedi. Bunu aslında sosyologların araştırması gerek. 2 yaşındaki çocuk bile Kemal’i ekranda görür görmez kilitlenip kalıyor. Ne mevzuyu anlıyor, ne iletisi alıyor, ne de komik buluyor ancak seyrediyor.
Son vakit içinderda biyografik sinemalar büsbütün popülerleşti. Yitirdiğimiz bir epey sanatkarın hayatı beyazperdeye aktarılıyor. Size Kemal Sunal’la ilgili bu biçimdesi bir teklif geldi mi? Bu mevzudaki kanılarınız neler?
Bize de birtakım teklifler geliyor. Lakin bu usul sinemalar gerçeklerden biraz uzaklaşıyor diye düşünüyoruz ve pek sıcak bakmıyoruz.
‘BÜYÜK BİR KEMAL SUNAL AİLESİ OLDUK’
‘Kemal Haydi Gel, Bir Kahve İçelim’ kitabında yazdıklarınızın yanında, bir de “Gül Sunal” isminde YouTube kanalına sahipsiniz ve burada da Kemal Sunal’la ilgili bilinen-bilinmeyen bir hayli detaya dair görüntüler çekiyorsunuz? Biraz da bu projeden bahsedelim mi?
Kemal, çalışmaya başladığı birinci tiyatroda kullandığı takma bıyıktan, son güne kadar (alabildiği) kostümlerini, hakkında çıkan düzgün yahut makus gazete haberlerini (ciltletip özel bir dolapta) itinayla sakladı. Hepsini mücevher korur üzere korudu. Eminim ki bunları ileride, bir platformda izleyicisiyle paylaşmayı düşünüyordu. Büyük ihtimalle bir müze fikri vardı. Biz maddi olarak müze işinin altından kalkamazdık. Düşündüm, bunları sevenleriyle nasıl paylaşabilirsiniz diye… Fikrine güvendiğim arkadaşlarıma, tez hocası Şükran Esen’e, sevgili dostlarım Sunay Akın, Belgin Akın ve Nebil Özgentürk’e danıştım. En değerlisi çocuklarımın onaylamasıydı olağan olarak. Hepsi bu mevzuya epeyce sıcak baktıklarını belirttiler.
Aslında bunu yapmak Kemal’e ve sevenlerine borcumdu benim… Bu denli yıl ihtimamla saklanan birfazlaca bilgi ve anıyı artık paylaşmalıydım. Biz büyük bir Kemal Sunal ailesi olduk. 2000 yılının temmuz ayından bugüne kadar bizimle her vakit birlikte olan, Kemal Sunal’dan asla vazgeçmeyen, çocuklarını ve torunlarını da Kemal Sunal’la büyütmek istediklerini lisana getiren büyük bir ailemiz var. Artık anılarımızı dinlemek, dolapta bekleyen bilinmedik taraflarıyla Kemal Sunal’ı yakından tanımak bizim kadar onların da hakkı. Bu niyetle YouTube kanalı var oldu. Çok memnun herkes. Ben de alışılmış… Albümleri, gazeteleri görür görmez canım yanıyor fakat devam edeceğim.