bir epeyce TV dizisi kaleme alan, reyting rekorları kıran işlerde senarist olarak ismi bulunan İlker Arslan, bu kere bir roman yayımladı. ‘Bir Senaristin Dönem Finali’ ismini taşıyan ismiyle müsemma bu roman, bir senaristin trajikomik dünyasını anlatıyor.
İlker Arslan’la bir ortaya geldik ve romanın dünyasıyla kendi dünyası içindeki irtibatları konuştuk. “Şimdiye kadar mesleğimi soranlara senaristim diyordum romanım yayınlandığına bakılırsa artık ‘yazar-senarist’ diyebilirim” kelamlarıyla niyetlerini aktaran Arslan’ın, bir daha sonraki romanı şimdiden merak konusu…
İlker Arslan
Uzun yıllardır senaryo yazıyorsunuz, yayımlanmış bir epeyce diziyi kaleme aldınız. Bir roman yazma fikri nasıl çıktı?
Bu fikir daima vardı. Her şey daha lise senelerımda o periyodun mizah mecmualarında yayımlanan öykülerim ve kısa grafiti usulü yazılarımla başladı. Kendimi bildim bileli de hayatımı yazarak kazandım. Evvel televizyon programları, daha hayli da mizah yüklü programlardı bunlar. Son yirmi yıldır de dizilerde senaristlik yapmaktayım. Romanla yandan yandan daima uğraşıyordum, sonunda içime sinen bir noktaya geldi.
‘ROMAN YAZMAK SIKINTI LAKİN DİZİYE NAZARAN DAHA HUZURLU YAZILIYOR’
Teknik olarak her ne kadar birebir olsa da –senaryo ve roman- yazımı içinde biçimsel ve üslup farklılıkları var. Bu ikisi içindeki dengeyi nasıl kurdunuz? Zorladınız mı?
Zorlandım. Bence ikisi epeyce farklı. Ortak noktaları ise ikisinin sıkı bir müellif disiplinine muhtaçlık duyması. İkisi içindeki dengeyi nasıl kurduğuma gelince bizdeki dizi senaristliği şayet devam eden bir işin var ise vakit içinde yarıştır. Her hafta en az 120 sayfa iş vermen gerekir. Yani o denli “ilham gelsin yazarım” usulü yürümez işler. Her sabah sekiz-dokuz üzere bizim mesaimiz başlar. Akşama, kimi vakit o gün koyduğumuz gayeye ulaşıncaya kadar çalışırız. İşin içine roman girince sabahları daha erken kalkıp, daha geç yatmaya başladım. Romanın hoş tarafı bir vakit kısıtlaması olmaması. Sıkıntı lakin diziye nazaran daha huzurlu yazılıyor. Dizinin hayhuyu ortasında ruhumu dinlendirdiğim, epeyce sevdiğim yazma aksiyonunun tadına vardığım vakit içinder sağladı.
Martin Scorsese, şahsi olanın en yaratıcı olduğunu söyler. Siz de romanınızda bir senaristi merkeze alıyor, bu karakterin öyküsünü anlatıyorsunuz. Bu bağlamdan baktığınızda kendi öykünüzü anlattığınızı söyleyebilir miyiz?
Scorsese hoş söylemiş. Lakin ben romanımı yazarken öbür bir ustaya kulak verdim. Mark Twain, birinci muharrir adaylarına ‘bildiğiniz sularda yüzün’ stili bir öğüt verir. Romanı yazmaya başlamadan evvel konusu üç aşağı beş üst başımda şekillenmişti. Finali de muhakkaktı. Kahramanın mesleğini düşünürken Mark Twain’e kulak verdim ve kahramanım seyahatine en yeterli bildiğim, en hakim olduğum yollarda çıktı. O yüzden gerçek öykümü anlattığımı söyleyemem. Ancak kendi etrafımdan beslendiğimi söyleyebilirim.
Bir Senaristin Dönem Finali, İlker Arslan, 192 syf., NotaBene Yayınları, 2021.
‘MİZAH, DÜZGÜN YAPILDIĞINDA BİR DURUMU DAHA TESİRLİ HALE GETİRİR’
Muzip bir lisanınız var. Kahramanınızın başına gelen şeyler, karşılaştığı olaylar bir trajedi konusu da olabilecekken, komik bir üslupla anlatıyorsunuz. Bunun niçini nedir? Mizahı bir durumu daha da etkileyici hale getirebileceğini düşünüyor musunuz?
En başında işe mizahla başladım. Çok uzun mühlet mizah programlarında müelliflik yaptım. Kalemimin mizaha yatkın olduğunu söyleyebilirim. Trajikomik her vakit en epey güldüğüm durumdur. Bunu yakalamak, bunu yazmak için de bilhassa uğraşıyorum. Mizah, güzel yapıldığında bir durumu mutlaka daha tesirli hale getirir.
Metinde sinema ve dizi piyasasına dair tenkitler de yapıyorsunuz. “…çevresi olanın patır patır dizi batırıp hâlâ en büyük yapımlara senaryo yazdığı, bir ismi âlemdir…” diyerek dalı tanım ettiğiniz kısımlar var. Bölümle organik bağlantısı olmayan TV izleyicilerinin sıkça yaptığı tenkittir, “hep tıpkı şeyleri izliyoruz” lafı… Bilhassa bu noktadan yola çıkarsak, kesim bu kadar yozlaşmış mıdır?
Daha evvelki sorularda da söylemiş olduğim üzere romana başlarken senaristlerin ya da dizi dünyasının sıkıntılarına parmak basayım ya da sansasyonel durumlar yakalayayım, romandan bahsedilsin diye yola çıkmadım. Kahramanım Ali’nin bir yorumu bu. Lakin şunu açık yüreklilikle söyleyebilirim; Ali’nin romandaki birfazlaca telaffuzuna katılmasam bile bu tespitinin altına imzamı atarım. Maalesef bir bölüm olmayı beceremedik. Bu yüzden de işler hala ahbap çavuş bağı biçiminde ilerliyor.
Metindeki muharrir, senaryo ve oyun yazıyor. Siz de müellif olarak senaryo, roman yazıyorsunuz. Ayrıyeten çeşitli mecmualarda yazılarınız da yayımlanıyor. İnsanın anlatma merakını, kendi şahsi seyahatinizden hareketle nasıl yorumluyorsunuz? İnsan niye muharrir?
Yazıyla uğraşan insanlara bu soru gelir, gelmiştir. Büyük muharrirler bu soruya hoş, aziz yanıtlar verirler. Birçok doğrudur da. Gençliğimde futbol oynadım, epey severim futbolu lakin fazlaca uygun değildim. bu biçimde olunca bir noktadan daha sonra bırakıyorsunuz, basın yayın okudum fakat gazetecilik sezgileri kuvvetli biri değildim, epey cazip de gelmedi. bir daha lise senelerında bir orta boya badana işi yaptım, fazlaca berbattım. Lakin bu işte kötü sayılmam, severek de yapıyorum. Bu yüzden yazıyorum.
Hazırladığınız yeni bir çalışma var mı? Günleriniz nasıl geçiyor?
Genelde her yaz bir dizimiz olurdu bu yaz olmadı. O yüzden bir modül daha rahatım. Fakat sabah sekiz mesai devam. Kış için televizyona bir proje hazırlıyoruz. Bir hikaye kitabını bitirmek üzereyim, bununla birlikte da ikinci romanımı yazmaya devam ediyorum.
İlker Arslan’la bir ortaya geldik ve romanın dünyasıyla kendi dünyası içindeki irtibatları konuştuk. “Şimdiye kadar mesleğimi soranlara senaristim diyordum romanım yayınlandığına bakılırsa artık ‘yazar-senarist’ diyebilirim” kelamlarıyla niyetlerini aktaran Arslan’ın, bir daha sonraki romanı şimdiden merak konusu…
İlker Arslan
Uzun yıllardır senaryo yazıyorsunuz, yayımlanmış bir epeyce diziyi kaleme aldınız. Bir roman yazma fikri nasıl çıktı?
Bu fikir daima vardı. Her şey daha lise senelerımda o periyodun mizah mecmualarında yayımlanan öykülerim ve kısa grafiti usulü yazılarımla başladı. Kendimi bildim bileli de hayatımı yazarak kazandım. Evvel televizyon programları, daha hayli da mizah yüklü programlardı bunlar. Son yirmi yıldır de dizilerde senaristlik yapmaktayım. Romanla yandan yandan daima uğraşıyordum, sonunda içime sinen bir noktaya geldi.
‘ROMAN YAZMAK SIKINTI LAKİN DİZİYE NAZARAN DAHA HUZURLU YAZILIYOR’
Teknik olarak her ne kadar birebir olsa da –senaryo ve roman- yazımı içinde biçimsel ve üslup farklılıkları var. Bu ikisi içindeki dengeyi nasıl kurdunuz? Zorladınız mı?
Zorlandım. Bence ikisi epeyce farklı. Ortak noktaları ise ikisinin sıkı bir müellif disiplinine muhtaçlık duyması. İkisi içindeki dengeyi nasıl kurduğuma gelince bizdeki dizi senaristliği şayet devam eden bir işin var ise vakit içinde yarıştır. Her hafta en az 120 sayfa iş vermen gerekir. Yani o denli “ilham gelsin yazarım” usulü yürümez işler. Her sabah sekiz-dokuz üzere bizim mesaimiz başlar. Akşama, kimi vakit o gün koyduğumuz gayeye ulaşıncaya kadar çalışırız. İşin içine roman girince sabahları daha erken kalkıp, daha geç yatmaya başladım. Romanın hoş tarafı bir vakit kısıtlaması olmaması. Sıkıntı lakin diziye nazaran daha huzurlu yazılıyor. Dizinin hayhuyu ortasında ruhumu dinlendirdiğim, epeyce sevdiğim yazma aksiyonunun tadına vardığım vakit içinder sağladı.
Martin Scorsese, şahsi olanın en yaratıcı olduğunu söyler. Siz de romanınızda bir senaristi merkeze alıyor, bu karakterin öyküsünü anlatıyorsunuz. Bu bağlamdan baktığınızda kendi öykünüzü anlattığınızı söyleyebilir miyiz?
Scorsese hoş söylemiş. Lakin ben romanımı yazarken öbür bir ustaya kulak verdim. Mark Twain, birinci muharrir adaylarına ‘bildiğiniz sularda yüzün’ stili bir öğüt verir. Romanı yazmaya başlamadan evvel konusu üç aşağı beş üst başımda şekillenmişti. Finali de muhakkaktı. Kahramanın mesleğini düşünürken Mark Twain’e kulak verdim ve kahramanım seyahatine en yeterli bildiğim, en hakim olduğum yollarda çıktı. O yüzden gerçek öykümü anlattığımı söyleyemem. Ancak kendi etrafımdan beslendiğimi söyleyebilirim.
Bir Senaristin Dönem Finali, İlker Arslan, 192 syf., NotaBene Yayınları, 2021.
‘MİZAH, DÜZGÜN YAPILDIĞINDA BİR DURUMU DAHA TESİRLİ HALE GETİRİR’
Muzip bir lisanınız var. Kahramanınızın başına gelen şeyler, karşılaştığı olaylar bir trajedi konusu da olabilecekken, komik bir üslupla anlatıyorsunuz. Bunun niçini nedir? Mizahı bir durumu daha da etkileyici hale getirebileceğini düşünüyor musunuz?
En başında işe mizahla başladım. Çok uzun mühlet mizah programlarında müelliflik yaptım. Kalemimin mizaha yatkın olduğunu söyleyebilirim. Trajikomik her vakit en epey güldüğüm durumdur. Bunu yakalamak, bunu yazmak için de bilhassa uğraşıyorum. Mizah, güzel yapıldığında bir durumu mutlaka daha tesirli hale getirir.
Metinde sinema ve dizi piyasasına dair tenkitler de yapıyorsunuz. “…çevresi olanın patır patır dizi batırıp hâlâ en büyük yapımlara senaryo yazdığı, bir ismi âlemdir…” diyerek dalı tanım ettiğiniz kısımlar var. Bölümle organik bağlantısı olmayan TV izleyicilerinin sıkça yaptığı tenkittir, “hep tıpkı şeyleri izliyoruz” lafı… Bilhassa bu noktadan yola çıkarsak, kesim bu kadar yozlaşmış mıdır?
Daha evvelki sorularda da söylemiş olduğim üzere romana başlarken senaristlerin ya da dizi dünyasının sıkıntılarına parmak basayım ya da sansasyonel durumlar yakalayayım, romandan bahsedilsin diye yola çıkmadım. Kahramanım Ali’nin bir yorumu bu. Lakin şunu açık yüreklilikle söyleyebilirim; Ali’nin romandaki birfazlaca telaffuzuna katılmasam bile bu tespitinin altına imzamı atarım. Maalesef bir bölüm olmayı beceremedik. Bu yüzden de işler hala ahbap çavuş bağı biçiminde ilerliyor.
Metindeki muharrir, senaryo ve oyun yazıyor. Siz de müellif olarak senaryo, roman yazıyorsunuz. Ayrıyeten çeşitli mecmualarda yazılarınız da yayımlanıyor. İnsanın anlatma merakını, kendi şahsi seyahatinizden hareketle nasıl yorumluyorsunuz? İnsan niye muharrir?
Yazıyla uğraşan insanlara bu soru gelir, gelmiştir. Büyük muharrirler bu soruya hoş, aziz yanıtlar verirler. Birçok doğrudur da. Gençliğimde futbol oynadım, epey severim futbolu lakin fazlaca uygun değildim. bu biçimde olunca bir noktadan daha sonra bırakıyorsunuz, basın yayın okudum fakat gazetecilik sezgileri kuvvetli biri değildim, epey cazip de gelmedi. bir daha lise senelerında bir orta boya badana işi yaptım, fazlaca berbattım. Lakin bu işte kötü sayılmam, severek de yapıyorum. Bu yüzden yazıyorum.
Hazırladığınız yeni bir çalışma var mı? Günleriniz nasıl geçiyor?
Genelde her yaz bir dizimiz olurdu bu yaz olmadı. O yüzden bir modül daha rahatım. Fakat sabah sekiz mesai devam. Kış için televizyona bir proje hazırlıyoruz. Bir hikaye kitabını bitirmek üzereyim, bununla birlikte da ikinci romanımı yazmaya devam ediyorum.