Michel Zevaco’nun kült romanı ‘Pardayanlar’, gözden geçirilmiş tam metin çevirisiyle bir defa daha Türkçede. Serinin birinci iki cilti, ‘Pardayanlar’ ve ‘Pardayanlar 2 / Pardaillan’ın Aşkı’ Dedalus Kitap tarafınca yayımlandı.
1860 doğumlu müellif, gazeteci, yayıncı, direktör ve aktivist Michel Zevaco imzasını taşıyan ‘Pardayanlar’, Les Pardaillan ismiyle birinci kere 1907 yılında yayımlandı. 1500’lü senelerda geçen kıssa, Şövalye de Pardaillan’ın sonu gelmeyen maceralarını bahis alıyor.
PARDAYANLAR 1
“Ne darağaçlarına çevrilecek bir ormanım, ne kötü niyetlerimi dindirecek bir köyüm, ne zindanlı bir şatom, ne de bana yaltaklanacak, dalkavukluk yapacak adamlarım, muhafızlarım var. Bu bakıma ve bu ölçüye göre ben büyük bir senyör sayılmam. Lakin insanlık ve onur bakımından ortamızda hiç bir fark olmadığına inanıyorum. Tıpkı kılıçlarımız içinde fark olmadığı üzere.”
Yıl 1553.
Dışarıdaki savaşlardan hayli, içerideki entrikalarla boğuşan Fransa diken üstündedir. Üstelik Protestanlarla Katolikler içindeki mezhep savaşı cephelerden taşmış Paris sokaklarına dek ulaşmıştır. Bu hengamede, aşklarını yaşayamadan başka düşen François de Montmorency ile Jeanne de Piennes’in başına gelen müthiş bir olay, bundan 16 yıl daha sonra değişik nefretleri, apayrı sevgileri ve değişik maceraları birlikteinde getirir.
Bu maceranın merkezinde ise baba-oğul Pardaillanlar vardır. Pardaillanlar kahramanlıklarıyla nam salan, kazandıkları parayı daima dağıttıklarından ötürü eski püskü kıyafetlerle gezinen, yazın susuzluğa, kışın açlığa talim eden iki gezgin şövalyedir. Lakin yeri geldiğinde yemeğin en güzelini yemeği, kızların en hoşuna sevdalanmayı da bilen bu iki şövalye, aşk ve dostluk için canlarını tehlikeye atmaktan çekinmezler.
Toplamda 582 sayfadan oluşan birinci cilt Murat Sertoğlu tarafınca çevrildi. Yapıtın editörlüğü ise Fatma Kurt’a ilişkin.
PARDAYANLAR 2 / PARDAILLAN’IN AŞKI
“Şövalye, kıza derin bir acıyla kendinden geçmiş bir biçimde bakıyordu. Bası alevleniyor, kanıları bir kovandaki arılar üzere uğulduyordu. Bu an, tehlikeli lakin beraberinde zevkliydi.”
24 Ağustos 1572’ye sayılı günler kala…
Paris bir taraftan birbirine âşık genç insanların hissettikleri mutluluklara, yasadıkları hayal kırıklıklarına ve trajedilere mesken sahipliği yaparken başka taraftan da kraliyet üzerinde dönen entrikalarla boğuşuyordu.
Kısa bir süreliğine de olsa Protestanlar ile Katolikler içinde yaşanan barış yok edilmek üzereydi. Catherine de Médicis ise isminin hakkını vermek istercesine bu süreçte epeyce fazla rol oynamaktaydı.
Baba-oğul Pardaillanlar ise gerçek bildikleri yoldan şaşmadan, Paris’te olayların içine dalıyor, haksızlıkları, gaddarlıkları, iftiraları bertaraf etmek için kâh kılıçlarıyla kâh yumruklarıyla çaba ediyorlardı.
486 sayfadan oluşan ‘Pardaillan’ın Aşkı’nın çevirisi Cemil Cahit Cem ve Uzay Özgülenç’e ilişkin. Kitabın editörlüğünü ise Oğuzcan Acar yaptı.
MICHEL ZEVACO KİMDİR?
1860 yılında doğan Zévaco, üniversite mezuniyetinin akabinde Isère Koleji’nde retorik dersleri vermeye başladı lakin politik fikirleri sebebiyle hükümet tarafınca vazifeden uzaklaştırıldı. Bunun üzerine Paris’e giden Zévaco, Jules Roques tarafınca çıkarılan, o günlerin anarşist gazetesi L’Egalite’nin yazı işleri müdürü olarak çalışmaya başladı.
1890 yılından itibaren bilhassa “polemik adamı” ismini duyurmaya başlayan Zévaco, vaktinin hükümet yetkilileriyle giriştiği tartışmalar kararında, daha fazlaca siyasi mahkûmların bulunduğu Sainte-Pelagie Hapishanesi’nde bir süre mahpus yattı.
L’Egalite’nin mahkeme sonucuyla kapatılmasının akabinde Courrier Français’de sanat ve edebiyat tenkitleri kaleme almaya başlayan Zévaco bu vakitte tefrika halinde yayımlanan tarihi romanlar da yazmaya başladı. ‘Le Capitan’ (1907), ‘Nostradamus’ (1909), ‘Le Pont des soupirs’, 2 cilt (1909), ‘L’Héroïne’ (1910) bu romanlardan bazılarıydı. Zévaco asıl ününü ise 1900 yılında bir daha tefrika olarak yayımlamaya başladığı ‘Les Pardaillans’ ile kazandı.
Beş çocuk babası olan Zévaco, 1918’de 58 yaşındayken öldü. (KÜLTÜR SANAT SERVİSİ)
1860 doğumlu müellif, gazeteci, yayıncı, direktör ve aktivist Michel Zevaco imzasını taşıyan ‘Pardayanlar’, Les Pardaillan ismiyle birinci kere 1907 yılında yayımlandı. 1500’lü senelerda geçen kıssa, Şövalye de Pardaillan’ın sonu gelmeyen maceralarını bahis alıyor.
PARDAYANLAR 1
“Ne darağaçlarına çevrilecek bir ormanım, ne kötü niyetlerimi dindirecek bir köyüm, ne zindanlı bir şatom, ne de bana yaltaklanacak, dalkavukluk yapacak adamlarım, muhafızlarım var. Bu bakıma ve bu ölçüye göre ben büyük bir senyör sayılmam. Lakin insanlık ve onur bakımından ortamızda hiç bir fark olmadığına inanıyorum. Tıpkı kılıçlarımız içinde fark olmadığı üzere.”
Yıl 1553.
Dışarıdaki savaşlardan hayli, içerideki entrikalarla boğuşan Fransa diken üstündedir. Üstelik Protestanlarla Katolikler içindeki mezhep savaşı cephelerden taşmış Paris sokaklarına dek ulaşmıştır. Bu hengamede, aşklarını yaşayamadan başka düşen François de Montmorency ile Jeanne de Piennes’in başına gelen müthiş bir olay, bundan 16 yıl daha sonra değişik nefretleri, apayrı sevgileri ve değişik maceraları birlikteinde getirir.
Bu maceranın merkezinde ise baba-oğul Pardaillanlar vardır. Pardaillanlar kahramanlıklarıyla nam salan, kazandıkları parayı daima dağıttıklarından ötürü eski püskü kıyafetlerle gezinen, yazın susuzluğa, kışın açlığa talim eden iki gezgin şövalyedir. Lakin yeri geldiğinde yemeğin en güzelini yemeği, kızların en hoşuna sevdalanmayı da bilen bu iki şövalye, aşk ve dostluk için canlarını tehlikeye atmaktan çekinmezler.
Toplamda 582 sayfadan oluşan birinci cilt Murat Sertoğlu tarafınca çevrildi. Yapıtın editörlüğü ise Fatma Kurt’a ilişkin.
PARDAYANLAR 2 / PARDAILLAN’IN AŞKI
“Şövalye, kıza derin bir acıyla kendinden geçmiş bir biçimde bakıyordu. Bası alevleniyor, kanıları bir kovandaki arılar üzere uğulduyordu. Bu an, tehlikeli lakin beraberinde zevkliydi.”
24 Ağustos 1572’ye sayılı günler kala…
Paris bir taraftan birbirine âşık genç insanların hissettikleri mutluluklara, yasadıkları hayal kırıklıklarına ve trajedilere mesken sahipliği yaparken başka taraftan da kraliyet üzerinde dönen entrikalarla boğuşuyordu.
Kısa bir süreliğine de olsa Protestanlar ile Katolikler içinde yaşanan barış yok edilmek üzereydi. Catherine de Médicis ise isminin hakkını vermek istercesine bu süreçte epeyce fazla rol oynamaktaydı.
Baba-oğul Pardaillanlar ise gerçek bildikleri yoldan şaşmadan, Paris’te olayların içine dalıyor, haksızlıkları, gaddarlıkları, iftiraları bertaraf etmek için kâh kılıçlarıyla kâh yumruklarıyla çaba ediyorlardı.
486 sayfadan oluşan ‘Pardaillan’ın Aşkı’nın çevirisi Cemil Cahit Cem ve Uzay Özgülenç’e ilişkin. Kitabın editörlüğünü ise Oğuzcan Acar yaptı.
MICHEL ZEVACO KİMDİR?
1860 yılında doğan Zévaco, üniversite mezuniyetinin akabinde Isère Koleji’nde retorik dersleri vermeye başladı lakin politik fikirleri sebebiyle hükümet tarafınca vazifeden uzaklaştırıldı. Bunun üzerine Paris’e giden Zévaco, Jules Roques tarafınca çıkarılan, o günlerin anarşist gazetesi L’Egalite’nin yazı işleri müdürü olarak çalışmaya başladı.
1890 yılından itibaren bilhassa “polemik adamı” ismini duyurmaya başlayan Zévaco, vaktinin hükümet yetkilileriyle giriştiği tartışmalar kararında, daha fazlaca siyasi mahkûmların bulunduğu Sainte-Pelagie Hapishanesi’nde bir süre mahpus yattı.
L’Egalite’nin mahkeme sonucuyla kapatılmasının akabinde Courrier Français’de sanat ve edebiyat tenkitleri kaleme almaya başlayan Zévaco bu vakitte tefrika halinde yayımlanan tarihi romanlar da yazmaya başladı. ‘Le Capitan’ (1907), ‘Nostradamus’ (1909), ‘Le Pont des soupirs’, 2 cilt (1909), ‘L’Héroïne’ (1910) bu romanlardan bazılarıydı. Zévaco asıl ününü ise 1900 yılında bir daha tefrika olarak yayımlamaya başladığı ‘Les Pardaillans’ ile kazandı.
Beş çocuk babası olan Zévaco, 1918’de 58 yaşındayken öldü. (KÜLTÜR SANAT SERVİSİ)