Bize sevdirdiği rollerin yanı sıra sevinci ve olumlu gücüyle tanıyoruz usta oyuncu İhtilal Yakut’u… En büyük hayallerinden biri olan birinci kitabı ‘Aklımın Aynalı Çarşısı’nı kaleme alan Yakut, kitabın gelirini de geleceğimiz dediği çocuklara bağışladı. “Biz onlara düzgün miraslar bırakamadık. Kitabın gelirini çocuklarla ilgili kıymetli çalışmalar yapan bir vakfa bağışlamak benim için bir çeşit borçtu” dedi. İhtilal Yakut’a bilinmeyenlerini sordum. İsminin öyküsünden, birinci kitabına ve hayata dair konuştuk…
‘İSMİM BANA BİR İKRAM’
■ Bilmediğimiz İhtilal’i sormak isterim. İsminizin kıssası var mı?
İsmimi, manasını, kıssasını daima sevdim. Bir de ön ismim Seher. Kendimi tabir edebilir yaşa geldiğim andan itibaren, İhtilal’i tercih ettim. Ben 27 Mayıs doğumluyum. Babam asker. İsmim de o yüzden İhtilal olmuş. Bana hoş bir armağan olduğunu düşünürüm. Seher de annemle babamın birlikte izledikleri birinci sinemanın bayan kahramanının ismi. Annem kızım olursa Seher koyarım ismini demiş. Babam da İhtilal’i isteyince, Seher İhtilal olmuşum…
■ Okul senelerınızda isminizle ilgili yaşadığınız anılar var mı?
İsmim yüzünden yargılandığım da yüceltildiğim de oldu. Fakat ben iki kısımla da ilgilenmedim. İnsanları isimleri, cisimleri, manzaraları, içine doğdukları ortamlarla vs. pahalandıran bakış açılarına daima itiraz ettim, hala da öyle… Her isim hoş ve biriciktir.
‘KİMSEYİ DİNLEMEDİM’
■ Asker çocuğu olarak ilkokuldayken Kıbrıs’ta bir Rum Köyü’nde yaşadığınız yılları nasıl anımsıyorsunuz?
Bende tesiri derin bir müddetçti. Orada yaşadığım, şahit olduğum bir epey şey, hayata bakışımı belirledi. O yaşanmışlıklardan birini, birinci kitabım Aklımın Aynalı Çarşısı’nda Teğel isimli hikayemde anlattım.
■ Lisede fen kısmı okurken nasıl oldu da üniversitede tiyatroya geçiş yaptınız?
Okul başarısı yüksek bir öğrenciydim. Ve o senelerda notları yüksek olanlar kesinlikle fen kısımlarında okumalıydı. Lise sona geldiğimde, sanatla ilgili bir kısım seçeceğime karar verince, edebiyat kısmına geçiş yaptım. Evvel kabul etmediler. Hem okul idaresi, hem ailem. Lakin ben edebiyata geçiş yaptım. Kimseyi dinlemedim ve hiç de pişman olmadım.
Aile içinde’da rol aldı.
‘BİTMEYECEK HAYALLER…’
■ Tiyatro ve oyunculuk sizin için ne söz ediyor?
İkisi de benim için hayata direnmenin, hayata bir mana katabilmenin tek yolu. ”İyi ki bu mesleği
seçmişim” demediğim tek gün yok…
■ Ankara Üniversitesi Tiyatro Kısmı’ndan mezun olduğunuz günden bugüne neredeyse 30 yıl oldu… Geçen yılları hangi hisle söz edersiniz?
Memnunluk, heyecan, emekle, ilmek ilmek edinilmiş deneyim ve hiç bitmeyecek, bitmeyeceğini bildiğim hayaller…
■ Bir seçim hakkınız daha olsa oyunculuk mu derdiniz yoksa durum farklı olur muydu?
Yüz bin seçimim olsa, bir daha oyunculuk derdim. Diğer bir meslek hiç düşünmedim.
elbette GEÇECEK
■ Her vakit göründüğünüz kadar olumlu ve güler yüzlü müsünüz? Olaylara, haberlere, toplumsal meselelere öfkelenmez misiniz?
Öfkelenmez olur muyum? kimi vakit nefes alamaz hale geldiğim oluyor. Lakin o his halinde kalamıyorum ben. Bu bizim bahtımıza düşen karanlık günler elbette geçecek. Ve hoş günler geldiğinde yapacak fazlaca şeyimiz var. Çok çalışmamız gerekecek. Uygun, sağlıklı ve kendi merkezimizde kalıp o günlere sağlam, hazırlanmamız gerektiğini düşünüyorum.
Birinci hikaye kitabının gelirini çocuklar için bağışladı
■ Birinci hikaye kitabınız “Aklımın Aynalı Çarşısı” en büyük hayalinizmiş… niye bu kadar beklediniz hayaliniz için?
Beklemedim. Yalnızca içimdeki o yazma hayalinin dem alması gerekiyormuş. O kendi vaktini kendi belirledi. Ben de bu biçimdelamaya riayet ettim.
■ niye ismi Aklımın Aynalı Çarşısı?
Ben, yaptığım her işte, attığım her adımda evvel kendi aynama bakmaya niyet ederim. Diğerine ayna tutmak benim boyumu aşar. İsim de bir daha kendime tutmaya çalıştığım aynanın bir uzantısı oldu.
■ Kitabınızın gelirini çocuklara bağışladığınızı duydum.
Çocuklarımız geleceğimiz. Onların sağlıklı, yeterli eğitimli, memnun, sevinçli, yaratıcı olmaları gerekiyor ki güzel bir gelecekten bahsedebilelim. Biz onlara yeterli miraslar bırakamadık. Kitabın gelirini çocuklarla ilgili değerli çalışmalar yapan bir vakfa bağışlamak benim için bir çeşit borçtu…
Mesleğimiz doğrusu yapılırsa güzelleştirici, şifacıya dönüşebilir
■ Yazmanın insanı daha epey özgürleştirdiğini anlatmıştınız. Oyunculukta emsal değil midir?
Oyunculuk da fazlaca özgür alanları olan bir meslek. Lakin oyunculuk, temelinde bir icra işidir. Biz müellifin yazdığı karakteri yorumlarız. Oradaki gerçek yaratıcı ve sanatçı, müellif ve direktördür. Ancak yazma sıkıntısında hiç aracısız bir müddetç var. Siz ve okuyan… Ben buradaki özgürlüğü daha evvel öteki hiç bir alanda deneyim etmemiştim. Hazzı inanılmazmış…
■ Antidepresan kullanmasının giderek arttığı ülkemizde psikiyatri olayları dizilere husus oluyor. Sizce topluma ayna mı tutuyor?
Umarım o denli oluyordur. Dünya sıkıntı vakit içinderdan geçiyor. Çok kalabalığız. Ve hayatta sağlıklı başla kalmak sıkıntı. Bizim mesleğimiz doğrusu yapıldığında, uygunlaştırıcı, şifacıya dönüşebilir.
Artık “Camdaki Kız”da.
■ Tiyatro sahnesini özlediniz mi?
Pandemi niçiniyle yarım kalmış bir oyunumuz var. Manik Atak. Pandemi şartları daha netleştiğinde tahminen bir daha oynarız bilmiyorum. Fakat şimdilik yeni projem yok. Dizi döneme devam edecek. Bakalım neler olacak, biz de merakla bekliyoruz.
‘İSMİM BANA BİR İKRAM’
■ Bilmediğimiz İhtilal’i sormak isterim. İsminizin kıssası var mı?
İsmimi, manasını, kıssasını daima sevdim. Bir de ön ismim Seher. Kendimi tabir edebilir yaşa geldiğim andan itibaren, İhtilal’i tercih ettim. Ben 27 Mayıs doğumluyum. Babam asker. İsmim de o yüzden İhtilal olmuş. Bana hoş bir armağan olduğunu düşünürüm. Seher de annemle babamın birlikte izledikleri birinci sinemanın bayan kahramanının ismi. Annem kızım olursa Seher koyarım ismini demiş. Babam da İhtilal’i isteyince, Seher İhtilal olmuşum…
■ Okul senelerınızda isminizle ilgili yaşadığınız anılar var mı?
İsmim yüzünden yargılandığım da yüceltildiğim de oldu. Fakat ben iki kısımla da ilgilenmedim. İnsanları isimleri, cisimleri, manzaraları, içine doğdukları ortamlarla vs. pahalandıran bakış açılarına daima itiraz ettim, hala da öyle… Her isim hoş ve biriciktir.
‘KİMSEYİ DİNLEMEDİM’
■ Asker çocuğu olarak ilkokuldayken Kıbrıs’ta bir Rum Köyü’nde yaşadığınız yılları nasıl anımsıyorsunuz?
Bende tesiri derin bir müddetçti. Orada yaşadığım, şahit olduğum bir epey şey, hayata bakışımı belirledi. O yaşanmışlıklardan birini, birinci kitabım Aklımın Aynalı Çarşısı’nda Teğel isimli hikayemde anlattım.
■ Lisede fen kısmı okurken nasıl oldu da üniversitede tiyatroya geçiş yaptınız?
Okul başarısı yüksek bir öğrenciydim. Ve o senelerda notları yüksek olanlar kesinlikle fen kısımlarında okumalıydı. Lise sona geldiğimde, sanatla ilgili bir kısım seçeceğime karar verince, edebiyat kısmına geçiş yaptım. Evvel kabul etmediler. Hem okul idaresi, hem ailem. Lakin ben edebiyata geçiş yaptım. Kimseyi dinlemedim ve hiç de pişman olmadım.
Aile içinde’da rol aldı.
‘BİTMEYECEK HAYALLER…’
■ Tiyatro ve oyunculuk sizin için ne söz ediyor?
İkisi de benim için hayata direnmenin, hayata bir mana katabilmenin tek yolu. ”İyi ki bu mesleği
seçmişim” demediğim tek gün yok…
■ Ankara Üniversitesi Tiyatro Kısmı’ndan mezun olduğunuz günden bugüne neredeyse 30 yıl oldu… Geçen yılları hangi hisle söz edersiniz?
Memnunluk, heyecan, emekle, ilmek ilmek edinilmiş deneyim ve hiç bitmeyecek, bitmeyeceğini bildiğim hayaller…
■ Bir seçim hakkınız daha olsa oyunculuk mu derdiniz yoksa durum farklı olur muydu?
Yüz bin seçimim olsa, bir daha oyunculuk derdim. Diğer bir meslek hiç düşünmedim.
elbette GEÇECEK
■ Her vakit göründüğünüz kadar olumlu ve güler yüzlü müsünüz? Olaylara, haberlere, toplumsal meselelere öfkelenmez misiniz?
Öfkelenmez olur muyum? kimi vakit nefes alamaz hale geldiğim oluyor. Lakin o his halinde kalamıyorum ben. Bu bizim bahtımıza düşen karanlık günler elbette geçecek. Ve hoş günler geldiğinde yapacak fazlaca şeyimiz var. Çok çalışmamız gerekecek. Uygun, sağlıklı ve kendi merkezimizde kalıp o günlere sağlam, hazırlanmamız gerektiğini düşünüyorum.
Birinci hikaye kitabının gelirini çocuklar için bağışladı
■ Birinci hikaye kitabınız “Aklımın Aynalı Çarşısı” en büyük hayalinizmiş… niye bu kadar beklediniz hayaliniz için?
Beklemedim. Yalnızca içimdeki o yazma hayalinin dem alması gerekiyormuş. O kendi vaktini kendi belirledi. Ben de bu biçimdelamaya riayet ettim.
■ niye ismi Aklımın Aynalı Çarşısı?
Ben, yaptığım her işte, attığım her adımda evvel kendi aynama bakmaya niyet ederim. Diğerine ayna tutmak benim boyumu aşar. İsim de bir daha kendime tutmaya çalıştığım aynanın bir uzantısı oldu.
■ Kitabınızın gelirini çocuklara bağışladığınızı duydum.
Çocuklarımız geleceğimiz. Onların sağlıklı, yeterli eğitimli, memnun, sevinçli, yaratıcı olmaları gerekiyor ki güzel bir gelecekten bahsedebilelim. Biz onlara yeterli miraslar bırakamadık. Kitabın gelirini çocuklarla ilgili değerli çalışmalar yapan bir vakfa bağışlamak benim için bir çeşit borçtu…
Mesleğimiz doğrusu yapılırsa güzelleştirici, şifacıya dönüşebilir
■ Yazmanın insanı daha epey özgürleştirdiğini anlatmıştınız. Oyunculukta emsal değil midir?
Oyunculuk da fazlaca özgür alanları olan bir meslek. Lakin oyunculuk, temelinde bir icra işidir. Biz müellifin yazdığı karakteri yorumlarız. Oradaki gerçek yaratıcı ve sanatçı, müellif ve direktördür. Ancak yazma sıkıntısında hiç aracısız bir müddetç var. Siz ve okuyan… Ben buradaki özgürlüğü daha evvel öteki hiç bir alanda deneyim etmemiştim. Hazzı inanılmazmış…
■ Antidepresan kullanmasının giderek arttığı ülkemizde psikiyatri olayları dizilere husus oluyor. Sizce topluma ayna mı tutuyor?
Umarım o denli oluyordur. Dünya sıkıntı vakit içinderdan geçiyor. Çok kalabalığız. Ve hayatta sağlıklı başla kalmak sıkıntı. Bizim mesleğimiz doğrusu yapıldığında, uygunlaştırıcı, şifacıya dönüşebilir.
Artık “Camdaki Kız”da.
■ Tiyatro sahnesini özlediniz mi?
Pandemi niçiniyle yarım kalmış bir oyunumuz var. Manik Atak. Pandemi şartları daha netleştiğinde tahminen bir daha oynarız bilmiyorum. Fakat şimdilik yeni projem yok. Dizi döneme devam edecek. Bakalım neler olacak, biz de merakla bekliyoruz.