Turgay Noyan, memleketi Gaziantep’i kendisinin ve 12 hemşehrisinin yaşanmış hikayeleriyle anlattı. Noyan, “Şehirlerin hafızası olmalı” dedi. Kitap bedelsiz olarak dağıtılacak. Yalnızca bir defa, o da imza gününde satışa çıkacak. Geliri de üniversite öğrencilerine burs olacak…
Usta gazeteci Turgay Noyan, memleketi Gaziantep’in tarihine ışık tutan Kayacık Kıssaları serisinin ikinci kitabı “Bir vakit içinder Gaziantep” ile kentin hafızasını tazeliyor. Kitapta bir periyot yaşadıkları, okula gidip arkadaşlık kurdukları Gaziantep’i, bir ortaya geldiği 12 hemşehrisinin hayatından öykülerle anlatan Turgay Noyan’la anılarına seyahat yaptık. Memleketiyle başlayan sohbetimiz deniz, müzik tutkusu ve gazeteciliğiyle devam etti… Amatör denizciliğin duayeni ve ödüllü bir müzisyen olan Noyan’ın hayat kıssası, hayallerini gerçekleştirdiği başarılarla doluydu…
ENTELEKTÜEL BİR ORTAM
Gaziantep’in birinci pilotu Veysi Noyan’la, İstanbullu Vahide Noyan’ın oğlu olarak 1944’te Ankara’da dünyaya gelen Turgay Noyan, ilkokulu Gaziantep Kayacık İlkokulu’nda okudu. Memleketinde geçen çocukluğu ileride yazacağı anı kitaplarına husus olacaktı… O yılları şu biçimde hatırlıyor Turgay Noyan: “Gaziantep’teki havaalanının yerini bulup yapan babamdı. Oraya gönül bağı fazlaca kuvvetliydü. Türk Kuşu’nda pilot öğretmendi. Çocukluğumuz epey hoş geçti. İlkokulu bitirdikten daha sonra İstanbul’a geldik fakat tüm akrabalarımız Antep’te olduğu için yazları daima oradaydık. Çok entelektüel bir ortam vardı. Birinci sinema Gaziantep’te kurulmuştur, düşünün.”
Turgay Noyan, annesi Vahide, babası Veysi ve kardeşi Timur’la…
KAYACIK’IN ÇOCUKLARI…
Noyan, “Kayacık Mahallesi kentin merkeziydi. Oradaki arkadaşlarımla hiç kopmadık. Ortak özelliğimiz hepimizin babası memurdu. Konutumuzun karşısında oturan sınıf arkadaşım şu an Gaziantep’in en sevilen tabibi, biri elektrik mühendisi oldu, biri banka müdürü oldu… Kayacık Mahallesi çocuklarının hepsi okudular, âlâ yerlere geldiler” tabirlerini kullandı. “Şehirlerin bir hafızası olmalı” diyerek Gaziantep’le ilgili kitap yazmaya nasıl başladığını anlatan Turgay Noyan, kelamlarına şöyleki devam etti:
ESKİ ANTEP’İ ANLATTILAR
“Kitabın çıkış noktası eski Gaziantep’i insanlara hatırlatmaktı. Birinci kitap ‘Kayacık Öyküleri Gaziantep’in Tayyareli senelerı’ benim anılarım ve gördüklerimle o günkü Antep’i anlatıyordu. Ancak ikinci kitap ‘Kayacık Öyküleri 2 Bir vakit içinder Gaziantep’ İstanbul’da yaşayan Anteplilerin üyesi olduğu Zeugma Lions Kulübümüzdeki 12 arkadaşımla hazırladığımız bir kitap oldu. İçerisinde ben dahil 13 Gazianteplinin anlattığı yaşanmış kıssalar, anılar var. Bu bireyler kentine son derece bağlı, âlâ yerlere gelmiş, endüstrici, iş insanı, akademisyen, hekim. Eski Gaziantep’i anlattılar. Kitap bedelsiz olarak dağıtılacak lakin Zeugma Lions Kulübü olarak bir defaya mahsus imza günü düzenleyeceğiz ve orada bu kitabın satış gelirinin üniversite öğrencilerine burs olarak LİAY Vakfı’na gitmesine karar kıldık.”
KÜLTÜR ALIŞVERİŞİ OLURDU
“Kayacık Öyküleri’nde yalnızca yaşanan olayları değil, kentin değerli simalarından, ailelerinden, örf ve adetlerinden de izler bulacaksınız” diyen Turgay Noyan, kitapla ilgili şu ayrıntıları verdi: “Şimdikiyle hiç alakası olmayan bir Gaziantep var kitapta. Artık epey büyümüş, demografik yapısı değişmiş bir şehir… İstiklal Savaşı’ndan etkileyici bir öykü var. Nasıl bir zorluk ortasında Fransızların kenti sardığı ve işgal ettiği bir öyküyle anlatılıyor. Ben ise kitapta çıraklık öyküsünü anlattım. Gaziantep’te yazın bütün çocuklar çıraklığa giderdi. Bir kitapçının yanına verdiler beni. Küçük bir dükkan. bu biçimde Varlık Yayınları dünya klasiklerini yayınlıyordu. Gündüz sıcak geçinceye kadar iş olmuyordu. Kitapları okumaya başladım. Çok hoşuma gitti ve bir yaz tatili boyunca klasiklerin hepsini bitirmiştim. Hafta sonları arkadaş buluşmaları olurdu, piknik yapılırdı. Oralarda konuşurduk kitaplarla ilgili fevkalade bir kültür alışverişi olurdu. Bugün biraz yazıp çiziyorsan o günlerin yapıtıdır.”
EMEĞİ GEÇEN İSİMLER
Turgay Noyan “Kayacık Öyküleri 2 Bir vakit içinder Gaziantep” kitabını Zeugma Lions Kulübü üyeleri Şinasi Uzay, İnal Aydınoğlu, Oya Çetinkaya, Reşit Göğüş, Mehmet Ali Akkan, Mehmet Küçükkınacı, Dr. Mustafa Açıkkol, Nuriye Küçükkınacı, İhsan Tunalar, Aydın Öğücü, Belgin Ateş ve Sabahat Ateş ile bir arada hazırladı.
Turgay Noyan’ın deniz tutkusu balık tutarak başladı. Noyan, denize olan aşkını şu cümlelerle söz etti: “Bebek’te balık tutuyordum. birinci vakit içinderda balıkçı sandalı kiraladım balık tutabilmek için. 1965’te ise birinci teknemi aldım. 1981-83 içinde kendim tekne yaptım. Deniz tutkum daima sürdü. senelerca balık adam eğitmenliği yaptım. Amatör denizciler için eğitim kitabı yazdım. Yelken tutkusu da başkadır. Bir insanın doğuştan mezara kadar ailesiyle bir ortada yapacağı tek spor yelkendir.”
“BEN ÇOK ŞANSLIYIM”
Hala dümene geçip denize açılan Noyan, “Şimdi aşığım diyeceğim balıkçı tipi bir teknem var. Eşimin ismi Sevgi, teknemin ismi de Sevgim. İnsan ömründe keyifli olmak için eşini ve işini sevmeli. Ben şanslıyım. Liseden beri birlikte olduğum eşimi fazlaca seviyorum” dedi.
Noyan orkestra şefliği yaptı.
hayatının bir kısmı orkestra şefi olarak geçen Turgay Noyan’a nasıl bu kadar epey taraflı olabildiğini sordum “Biraz uzun yaşayınca oluyor” deyip güldü. Ardında ise epeyce çalışma, hayallerinin peşinden gitme azmiyle dolu bir hayat vardı… İlkokulda mandolin, lisede eğitim almadan akordeon çalmayı öğrendi. Arkadaşlarıyla kurduğu orkestrayla düğün salonlarına çıkıp harçlığını çıkarıyordu. Üniversitedeyken gündüz okula gidiyor, akşam ise devrin ünlü tavernasında müzik yapıyordu.
Noyan, o yıllarını, “Para hırsı değildi inan. Boş durmayı sevmezdim. Üniversitede ders üçte biterdi. Taverna akşam sekizde başlardı. Ortada taksi sürücülüğü yapardım. Taverna açtım, 22 yıl işlettim. Kurduğum orkestrayla yılın orkestrası seçildik, ulusal olup turnelere gittik. Altın plaklar aldık. Yaptığım işler de hobimdi, para kazandım. Disiplin şayet olmazsa muvaffakiyet olmaz” diye anlattı.
Turgay Noyan, Hande Zeyrek’in sorularını yanıtladı.
Basın Kurulu Yüksek Heyeti Üyesi olan Turgay Noyan, “1985’te konser eleştirisi yazarak gazeteciliğe başladım. Gazeteciliği daima epeyce sevdim” dedi. Noyan, şu an basının ortasında bulunduğu durumu “Zor günler söylemi az kalır” diye özetledi. Noyan, “Türk basını fecî günlerden geçiyor. Basın muhalif olur kardeşim. şüphesiz objektifsin lakin sen eleştirel gözle bakacaksın. Şu an yüzde 95’i tenkit değil resmen borazan. birlikte çalıştığım ve hayli hürmet duyduğum insanların bu biçimde bulunmasına da üzülüyorum. Yazı yazanlar ya mahkeme kapısında ya içerde ya işsiz. Basın İlan Kurumu kendi kendine cezalar veriyor. Türk basınının amiral gemisi artık SÖZCÜ’dür. Toplasan 5-6 gazete kaldı.”
Usta gazeteci Turgay Noyan, memleketi Gaziantep’in tarihine ışık tutan Kayacık Kıssaları serisinin ikinci kitabı “Bir vakit içinder Gaziantep” ile kentin hafızasını tazeliyor. Kitapta bir periyot yaşadıkları, okula gidip arkadaşlık kurdukları Gaziantep’i, bir ortaya geldiği 12 hemşehrisinin hayatından öykülerle anlatan Turgay Noyan’la anılarına seyahat yaptık. Memleketiyle başlayan sohbetimiz deniz, müzik tutkusu ve gazeteciliğiyle devam etti… Amatör denizciliğin duayeni ve ödüllü bir müzisyen olan Noyan’ın hayat kıssası, hayallerini gerçekleştirdiği başarılarla doluydu…
ENTELEKTÜEL BİR ORTAM
Gaziantep’in birinci pilotu Veysi Noyan’la, İstanbullu Vahide Noyan’ın oğlu olarak 1944’te Ankara’da dünyaya gelen Turgay Noyan, ilkokulu Gaziantep Kayacık İlkokulu’nda okudu. Memleketinde geçen çocukluğu ileride yazacağı anı kitaplarına husus olacaktı… O yılları şu biçimde hatırlıyor Turgay Noyan: “Gaziantep’teki havaalanının yerini bulup yapan babamdı. Oraya gönül bağı fazlaca kuvvetliydü. Türk Kuşu’nda pilot öğretmendi. Çocukluğumuz epey hoş geçti. İlkokulu bitirdikten daha sonra İstanbul’a geldik fakat tüm akrabalarımız Antep’te olduğu için yazları daima oradaydık. Çok entelektüel bir ortam vardı. Birinci sinema Gaziantep’te kurulmuştur, düşünün.”
Turgay Noyan, annesi Vahide, babası Veysi ve kardeşi Timur’la…
KAYACIK’IN ÇOCUKLARI…
Noyan, “Kayacık Mahallesi kentin merkeziydi. Oradaki arkadaşlarımla hiç kopmadık. Ortak özelliğimiz hepimizin babası memurdu. Konutumuzun karşısında oturan sınıf arkadaşım şu an Gaziantep’in en sevilen tabibi, biri elektrik mühendisi oldu, biri banka müdürü oldu… Kayacık Mahallesi çocuklarının hepsi okudular, âlâ yerlere geldiler” tabirlerini kullandı. “Şehirlerin bir hafızası olmalı” diyerek Gaziantep’le ilgili kitap yazmaya nasıl başladığını anlatan Turgay Noyan, kelamlarına şöyleki devam etti:
ESKİ ANTEP’İ ANLATTILAR
“Kitabın çıkış noktası eski Gaziantep’i insanlara hatırlatmaktı. Birinci kitap ‘Kayacık Öyküleri Gaziantep’in Tayyareli senelerı’ benim anılarım ve gördüklerimle o günkü Antep’i anlatıyordu. Ancak ikinci kitap ‘Kayacık Öyküleri 2 Bir vakit içinder Gaziantep’ İstanbul’da yaşayan Anteplilerin üyesi olduğu Zeugma Lions Kulübümüzdeki 12 arkadaşımla hazırladığımız bir kitap oldu. İçerisinde ben dahil 13 Gazianteplinin anlattığı yaşanmış kıssalar, anılar var. Bu bireyler kentine son derece bağlı, âlâ yerlere gelmiş, endüstrici, iş insanı, akademisyen, hekim. Eski Gaziantep’i anlattılar. Kitap bedelsiz olarak dağıtılacak lakin Zeugma Lions Kulübü olarak bir defaya mahsus imza günü düzenleyeceğiz ve orada bu kitabın satış gelirinin üniversite öğrencilerine burs olarak LİAY Vakfı’na gitmesine karar kıldık.”
KÜLTÜR ALIŞVERİŞİ OLURDU
“Kayacık Öyküleri’nde yalnızca yaşanan olayları değil, kentin değerli simalarından, ailelerinden, örf ve adetlerinden de izler bulacaksınız” diyen Turgay Noyan, kitapla ilgili şu ayrıntıları verdi: “Şimdikiyle hiç alakası olmayan bir Gaziantep var kitapta. Artık epey büyümüş, demografik yapısı değişmiş bir şehir… İstiklal Savaşı’ndan etkileyici bir öykü var. Nasıl bir zorluk ortasında Fransızların kenti sardığı ve işgal ettiği bir öyküyle anlatılıyor. Ben ise kitapta çıraklık öyküsünü anlattım. Gaziantep’te yazın bütün çocuklar çıraklığa giderdi. Bir kitapçının yanına verdiler beni. Küçük bir dükkan. bu biçimde Varlık Yayınları dünya klasiklerini yayınlıyordu. Gündüz sıcak geçinceye kadar iş olmuyordu. Kitapları okumaya başladım. Çok hoşuma gitti ve bir yaz tatili boyunca klasiklerin hepsini bitirmiştim. Hafta sonları arkadaş buluşmaları olurdu, piknik yapılırdı. Oralarda konuşurduk kitaplarla ilgili fevkalade bir kültür alışverişi olurdu. Bugün biraz yazıp çiziyorsan o günlerin yapıtıdır.”
EMEĞİ GEÇEN İSİMLER
Turgay Noyan “Kayacık Öyküleri 2 Bir vakit içinder Gaziantep” kitabını Zeugma Lions Kulübü üyeleri Şinasi Uzay, İnal Aydınoğlu, Oya Çetinkaya, Reşit Göğüş, Mehmet Ali Akkan, Mehmet Küçükkınacı, Dr. Mustafa Açıkkol, Nuriye Küçükkınacı, İhsan Tunalar, Aydın Öğücü, Belgin Ateş ve Sabahat Ateş ile bir arada hazırladı.
Turgay Noyan’ın deniz tutkusu balık tutarak başladı. Noyan, denize olan aşkını şu cümlelerle söz etti: “Bebek’te balık tutuyordum. birinci vakit içinderda balıkçı sandalı kiraladım balık tutabilmek için. 1965’te ise birinci teknemi aldım. 1981-83 içinde kendim tekne yaptım. Deniz tutkum daima sürdü. senelerca balık adam eğitmenliği yaptım. Amatör denizciler için eğitim kitabı yazdım. Yelken tutkusu da başkadır. Bir insanın doğuştan mezara kadar ailesiyle bir ortada yapacağı tek spor yelkendir.”
“BEN ÇOK ŞANSLIYIM”
Hala dümene geçip denize açılan Noyan, “Şimdi aşığım diyeceğim balıkçı tipi bir teknem var. Eşimin ismi Sevgi, teknemin ismi de Sevgim. İnsan ömründe keyifli olmak için eşini ve işini sevmeli. Ben şanslıyım. Liseden beri birlikte olduğum eşimi fazlaca seviyorum” dedi.
Noyan orkestra şefliği yaptı.
hayatının bir kısmı orkestra şefi olarak geçen Turgay Noyan’a nasıl bu kadar epey taraflı olabildiğini sordum “Biraz uzun yaşayınca oluyor” deyip güldü. Ardında ise epeyce çalışma, hayallerinin peşinden gitme azmiyle dolu bir hayat vardı… İlkokulda mandolin, lisede eğitim almadan akordeon çalmayı öğrendi. Arkadaşlarıyla kurduğu orkestrayla düğün salonlarına çıkıp harçlığını çıkarıyordu. Üniversitedeyken gündüz okula gidiyor, akşam ise devrin ünlü tavernasında müzik yapıyordu.
Noyan, o yıllarını, “Para hırsı değildi inan. Boş durmayı sevmezdim. Üniversitede ders üçte biterdi. Taverna akşam sekizde başlardı. Ortada taksi sürücülüğü yapardım. Taverna açtım, 22 yıl işlettim. Kurduğum orkestrayla yılın orkestrası seçildik, ulusal olup turnelere gittik. Altın plaklar aldık. Yaptığım işler de hobimdi, para kazandım. Disiplin şayet olmazsa muvaffakiyet olmaz” diye anlattı.
Turgay Noyan, Hande Zeyrek’in sorularını yanıtladı.
Basın Kurulu Yüksek Heyeti Üyesi olan Turgay Noyan, “1985’te konser eleştirisi yazarak gazeteciliğe başladım. Gazeteciliği daima epeyce sevdim” dedi. Noyan, şu an basının ortasında bulunduğu durumu “Zor günler söylemi az kalır” diye özetledi. Noyan, “Türk basını fecî günlerden geçiyor. Basın muhalif olur kardeşim. şüphesiz objektifsin lakin sen eleştirel gözle bakacaksın. Şu an yüzde 95’i tenkit değil resmen borazan. birlikte çalıştığım ve hayli hürmet duyduğum insanların bu biçimde bulunmasına da üzülüyorum. Yazı yazanlar ya mahkeme kapısında ya içerde ya işsiz. Basın İlan Kurumu kendi kendine cezalar veriyor. Türk basınının amiral gemisi artık SÖZCÜ’dür. Toplasan 5-6 gazete kaldı.”