Sanatçı Ege son yazdığı ‘Kedice Bir Tutku’ kitabıyla mizah lisanı üzerinden topluma ayna tutuyor. ‘Kedice Bir Sevda’ kitabının devamı olan yeni kitabında bayan hakları ve İstanbul Sözleşmesi’ne de atıfta bulunan Ege, pandemi sürecinde yazdığı kitaplar için “Bu kitaplar biraz da kendimi tedavi sürecinin bir kesimi oldu. ‘En güç ve ümitsiz vakitte yazabiliyorsan, üstelik mizah yazabiliyorsan aferin oğlum’ diyorum kendime” dedi…
KEDİ-İNSAN BAĞLANTISI
■ Yeni kitabınız ‘Kedice Bir Tutku’ bundan evvelki romanınız ‘Kedice Bir Sevda’nın devamı niteliğinde nasıl karar verdiniz seri yazmaya?
İşin doğrusu devamını yazmak üzere bir niyetim yoktu. Yazdığım romanlarda kitabı sonlandırmak yerine okuyucunun hayal gücüne bırakmayı tercih ettim her vakit. ‘Bundan ne olmuştur sanki?’ merakı kıssanın gücünü arttırır. Bu kez hem sinema olma ihtimali birebir vakitte kahramanın fırlamalıklarının sınırsız olması beni yazmaya zorladı. Kedi ile insan münasebeti sonsuz bir kaynak benim için.
■ Bu sefer nasıl bir bildiri veriyorsunuz okuyucuya? Yazarken hangi his baskındı?
Öykünün devamı üzere görünse de boyutları değişiyor. Elif, Tofi’nin kolay bir kedi olmadığını ve eski sevgilisi Tayfun’un ruhunu taşıdığını anlıyor. Öte yandan hayat devam ediyor ve kahramanlarımız seçimler yapmak zorunda kalıyor. Benim için en keyifli kısım burada başlıyor: Okuyucuya ben olsaydım hangisini seçerdim sorusunu sordurmak. ömrümüze taraf veren seçimlerimiz olduğuna bakılırsa mantığımızla mı hislerimizle mi karar vermeliyiz?
SİHİRLİ DEĞNEK OLSA…
■ Serinin devamı gelecek mi?
Kediler ve onların hürmet duymak zorunda kaldığımız fırlamalıkları ömrümüzde olduğuna bakılırsa niye olmasın?
■ Kitap mizahi bir lisan taşısa da İstanbul Sözleşmesi’ne ve bayan haklarına da atıfta bulunuyor. ‘Biz adamların gözü bencil ve tek taraflı’ tenkidinde bulunuyorsunuz. adamların gözü değişirse bayanların sorunu tahlile ulaşabilir mi?
Elimde bir sihirli değnek olsaydı tüm bayan ve erkeklere empati ve karşılıklı hürmet hissini yerleştirirdim. Nerede doğduğundan tut, hangi coğrafyada, hangi kaidelerde yetiştiğine, aldığın eğitime bağlı olarak farklı karakterler olduğumuz üzere, yaşadığın toplumun klasikleşmiş bayana, erkeğe ve ilgiye bakış açısının normları da bizi evrensellikten uzaklaştırıyor. Pratikte görünen tek tahlil kanunların koruyuculuğu. Bağlantının arttığı ve toplumsal ilgilerin yavaşladığı şu çağda yeni rol modellere ve kahramanlara gereksinim var.
EN GÜÇ ZAMANDA…
■ Kendinizi her fırsatta ‘Edebiyat seyahatine yeni çıkmış bir gezginim’ diye tabir ediyorsunuz lakin 4. kitabınızla okuyucuyla buluştunuz. Edebiyat gezgininin seyir defterinde neler var?
Son iki kitabımın pandemi sürecinde basıldığını düşününce müthiş bir müddetcin ortasında aklı başında kalabilmeyi başarmışım diyorum. Bu kitaplar biraz da kendimi tedavi sürecinin bir modülü oldu. ‘En güç ve ümitsiz vakitte yazabiliyorsan, üstelik mizah yazabiliyorsan aferin oğlum’ diyorum kendime. Yaşadığımız çağda olağanlaşma denen bir devri görmenin imkansız olduğunu kabul ederek masallarla ilgili yarım bıraktığım kitaba geri döneceğim.
■ ‘Bu ülkede izahı olmayan şeylerin mizahı yapılıyor’ demişsiniz kitap tanıtımında. Sizce ülkede sahiden mizah yapılabiliyor mu?
Mizah, Türkiye’de eskisinden epeyce daha kuvvetli fakat onu yanlış yerde arıyoruz. Mizah artık duvar yazılarıyla sokaklara taştı, toplumsal medyada gündemi belirliyor, sayfalarca yazmak yerine tek bir cümleyle ya da sekiz saniyelik bir görselle daha da ömrün ortasında. Yolda okuyoruz ya da telefonda izliyoruz.
ARTIK SIRADA MASALLAR VAR Kendini, “Edebiyat seyahatine yeni çıkmış bir gezgin” olarak tanımlayan Ege, “Masallarla ilgili yarım bıraktığım kitaba geri döneceğim” dedi.
SIKINTI GÜNLER BEKLİYOR!
■‘Gülmenin ve güldürmenin karanlıklara karşı hâlâ en kuvvetli direniş olduğuna inanıyorum’ diyorsunuz kitabın sunuşunda… Gülecek hal kaldı mı millette diye sorsak ne dersiniz?
Enseyi karartmayalım diyorum. Bir çağ değişiminin başlangıcındayız ve epeyce daha güç günler bizi bekliyor. Türk ulusu bu karmaşadan lakin akıl, bilim ve dayanışmayla çıkacaktır. Mizah, dayanışmanın en değerli payandası. Dehşetin en büyük düşmanı gülmektir. Güle eğlene yıkacağız karanlıkları.
Birinci kere evli ve çocuklu olmadığıma mutluyum!
■ Memleketin haline mizah sever bir sanatçı gözüyle baktığınızda nasıl bir tablo çizersiniz?
Mizah seven biri için gereç epeyce lakin vatandaş olarak telaşlarım daha fazla. Önümüzdeki 10 yıl ortasında savaşlar ve göç, su ve yiyeceğe erişim için olacak. 2030 yılına kadar 1.5 milyar insanın Ortadoğu ve Asya’dan bu sebeple yer değiştireceği öngörülüyor. Türkiye bu göç yollarının üstünde. Türkiye acil su, tarım ve orman siyasetleri geliştirmek ve denetimsiz göçle ilgili tedbirler almak zorunda. Önümüzdeki 50 yıl tarım ve orman yurdumuzun hayati kaynağı olacaktır.
■ Olağanlaşma ile konserler başladı. Müzisyenler açılan yaraları sarabilecekler mi?
Bir enstrümanı uygun derecede çalmak için senelerca çalışmanız ve sabretmeniz gerekir. Müzisyenler sabırlı insanlardır. Ne var ki aile geçindirmek bu sabrı törpüledi. hayatımda birinci sefer evli ve çocuklu olmadığım için memnun oldum.
■ Müzik kısıtlamasının 24.00’e çekilmesi büyük tartışma yarattı. Sizin fikriniz nedir?
İktidarın müziğe bakış açısını yıllardır yaşıyoruz. Pırlanta alacaksan KDV yüzde 1, konser bileti alacaksan yüzde 18, yetmedi cümbüş vergisi yüzde 17, yetmedi stopaj yüzde 22. Geriye kalan parayla yalılarımızda gül üzere geçiniyoruz. Allah rahmet versin.
KEDİ-İNSAN BAĞLANTISI
■ Yeni kitabınız ‘Kedice Bir Tutku’ bundan evvelki romanınız ‘Kedice Bir Sevda’nın devamı niteliğinde nasıl karar verdiniz seri yazmaya?
İşin doğrusu devamını yazmak üzere bir niyetim yoktu. Yazdığım romanlarda kitabı sonlandırmak yerine okuyucunun hayal gücüne bırakmayı tercih ettim her vakit. ‘Bundan ne olmuştur sanki?’ merakı kıssanın gücünü arttırır. Bu kez hem sinema olma ihtimali birebir vakitte kahramanın fırlamalıklarının sınırsız olması beni yazmaya zorladı. Kedi ile insan münasebeti sonsuz bir kaynak benim için.
■ Bu sefer nasıl bir bildiri veriyorsunuz okuyucuya? Yazarken hangi his baskındı?
Öykünün devamı üzere görünse de boyutları değişiyor. Elif, Tofi’nin kolay bir kedi olmadığını ve eski sevgilisi Tayfun’un ruhunu taşıdığını anlıyor. Öte yandan hayat devam ediyor ve kahramanlarımız seçimler yapmak zorunda kalıyor. Benim için en keyifli kısım burada başlıyor: Okuyucuya ben olsaydım hangisini seçerdim sorusunu sordurmak. ömrümüze taraf veren seçimlerimiz olduğuna bakılırsa mantığımızla mı hislerimizle mi karar vermeliyiz?
SİHİRLİ DEĞNEK OLSA…
■ Serinin devamı gelecek mi?
Kediler ve onların hürmet duymak zorunda kaldığımız fırlamalıkları ömrümüzde olduğuna bakılırsa niye olmasın?
■ Kitap mizahi bir lisan taşısa da İstanbul Sözleşmesi’ne ve bayan haklarına da atıfta bulunuyor. ‘Biz adamların gözü bencil ve tek taraflı’ tenkidinde bulunuyorsunuz. adamların gözü değişirse bayanların sorunu tahlile ulaşabilir mi?
Elimde bir sihirli değnek olsaydı tüm bayan ve erkeklere empati ve karşılıklı hürmet hissini yerleştirirdim. Nerede doğduğundan tut, hangi coğrafyada, hangi kaidelerde yetiştiğine, aldığın eğitime bağlı olarak farklı karakterler olduğumuz üzere, yaşadığın toplumun klasikleşmiş bayana, erkeğe ve ilgiye bakış açısının normları da bizi evrensellikten uzaklaştırıyor. Pratikte görünen tek tahlil kanunların koruyuculuğu. Bağlantının arttığı ve toplumsal ilgilerin yavaşladığı şu çağda yeni rol modellere ve kahramanlara gereksinim var.
EN GÜÇ ZAMANDA…
■ Kendinizi her fırsatta ‘Edebiyat seyahatine yeni çıkmış bir gezginim’ diye tabir ediyorsunuz lakin 4. kitabınızla okuyucuyla buluştunuz. Edebiyat gezgininin seyir defterinde neler var?
Son iki kitabımın pandemi sürecinde basıldığını düşününce müthiş bir müddetcin ortasında aklı başında kalabilmeyi başarmışım diyorum. Bu kitaplar biraz da kendimi tedavi sürecinin bir modülü oldu. ‘En güç ve ümitsiz vakitte yazabiliyorsan, üstelik mizah yazabiliyorsan aferin oğlum’ diyorum kendime. Yaşadığımız çağda olağanlaşma denen bir devri görmenin imkansız olduğunu kabul ederek masallarla ilgili yarım bıraktığım kitaba geri döneceğim.
■ ‘Bu ülkede izahı olmayan şeylerin mizahı yapılıyor’ demişsiniz kitap tanıtımında. Sizce ülkede sahiden mizah yapılabiliyor mu?
Mizah, Türkiye’de eskisinden epeyce daha kuvvetli fakat onu yanlış yerde arıyoruz. Mizah artık duvar yazılarıyla sokaklara taştı, toplumsal medyada gündemi belirliyor, sayfalarca yazmak yerine tek bir cümleyle ya da sekiz saniyelik bir görselle daha da ömrün ortasında. Yolda okuyoruz ya da telefonda izliyoruz.
ARTIK SIRADA MASALLAR VAR Kendini, “Edebiyat seyahatine yeni çıkmış bir gezgin” olarak tanımlayan Ege, “Masallarla ilgili yarım bıraktığım kitaba geri döneceğim” dedi.
SIKINTI GÜNLER BEKLİYOR!
■‘Gülmenin ve güldürmenin karanlıklara karşı hâlâ en kuvvetli direniş olduğuna inanıyorum’ diyorsunuz kitabın sunuşunda… Gülecek hal kaldı mı millette diye sorsak ne dersiniz?
Enseyi karartmayalım diyorum. Bir çağ değişiminin başlangıcındayız ve epeyce daha güç günler bizi bekliyor. Türk ulusu bu karmaşadan lakin akıl, bilim ve dayanışmayla çıkacaktır. Mizah, dayanışmanın en değerli payandası. Dehşetin en büyük düşmanı gülmektir. Güle eğlene yıkacağız karanlıkları.
Birinci kere evli ve çocuklu olmadığıma mutluyum!
■ Memleketin haline mizah sever bir sanatçı gözüyle baktığınızda nasıl bir tablo çizersiniz?
Mizah seven biri için gereç epeyce lakin vatandaş olarak telaşlarım daha fazla. Önümüzdeki 10 yıl ortasında savaşlar ve göç, su ve yiyeceğe erişim için olacak. 2030 yılına kadar 1.5 milyar insanın Ortadoğu ve Asya’dan bu sebeple yer değiştireceği öngörülüyor. Türkiye bu göç yollarının üstünde. Türkiye acil su, tarım ve orman siyasetleri geliştirmek ve denetimsiz göçle ilgili tedbirler almak zorunda. Önümüzdeki 50 yıl tarım ve orman yurdumuzun hayati kaynağı olacaktır.
■ Olağanlaşma ile konserler başladı. Müzisyenler açılan yaraları sarabilecekler mi?
Bir enstrümanı uygun derecede çalmak için senelerca çalışmanız ve sabretmeniz gerekir. Müzisyenler sabırlı insanlardır. Ne var ki aile geçindirmek bu sabrı törpüledi. hayatımda birinci sefer evli ve çocuklu olmadığım için memnun oldum.
■ Müzik kısıtlamasının 24.00’e çekilmesi büyük tartışma yarattı. Sizin fikriniz nedir?
İktidarın müziğe bakış açısını yıllardır yaşıyoruz. Pırlanta alacaksan KDV yüzde 1, konser bileti alacaksan yüzde 18, yetmedi cümbüş vergisi yüzde 17, yetmedi stopaj yüzde 22. Geriye kalan parayla yalılarımızda gül üzere geçiniyoruz. Allah rahmet versin.