Heybeliadalılar, müellif Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın müzeye dönüştürülen ve 2017 yılından beri kapalı olan meskeninin bir daha açılması için yürüyüşlü ve bisikletli aksiyon yaptı. Adalılar, Gürpınar’ın 110 yaşındaki meskeninin ‘kaderini bırakılmasına, yanmasına, yıkılmasına göz yummayacağız’ açıklamasında bulundu.
Heybeliadalılar, Türk edebiyatına değerli eserler bırakan müellif Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın hayatının son 30 yılını geçirdiği, müzeye dönüştürülen meskeninin bir daha kamuya açılması için bir aksiyon düzenledi.
Heybeliadalılar’a başka adalarda yaşayanlar ve adaların haricinden gelenler ile Gürpınar’ın o devir adada bisiklet kullanan tek kişi olduğunu söyleyen bisikletli iştirakçiler da dayanak verdi. Ada iskelesi önünde toplanan küme, ‘Hüseyin Rahmi’nin bisikletleriyiz’, ‘Müzemizi geri istiyoruz’ pankartları açarak Hüseyin Rahmi Gürpınar Müzesi’ne hakikat yürüdü.
“MÜZE STATÜSÜNDE KAMUYA AÇILMASINI İSTİYORUZ”
Müze önünde de pankartlarını açan küme ismine müzenin bir daha açılması için internette imza kampanyası başlatan Nihan Aydar basın açıklaması yaptı. Aydar, Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın meskeninin 110 yaşında olduğunu vurgulayarak şunları söylemiş oldu:
* Adadaki tek bisikletli olan Hüseyin Rahmi, o periyot şeytan arabası olarak anılan bisikletiyle adeta özdeşleşmiş, konutuna giden dik yokuşları 1912 yılından vefatına dek tam 31 yıl boyunca bisikletiyle tırmanmıştı. Biz de kendisini anmak ve Heybeliadalıların onu hiç bir vakit unutmayacağını daima bir ağızdan lisana getirmek üzere bisikletlerimizle birlikte meskeninin önünde buluşuyoruz.
* Bu konutun müze olarak açılıp dağıtılmış eşyalarıyla bir bütün halinde bir daha kurulmasını, fazlaca sevdiği adasında yaşamaya devam etmesini istiyoruz. Hüseyin Rahmi Heybeliada’dır. 1912 yılında Şıpsevdi romanının telifiyle satın alabildiği bu mesken adanın değerlisidir. Heybeliadalıları, adalıları, tüm edebiyat severleri ve İstanbullu dostlarımızı Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın anısı etrafında bir ortada olmaya çağırıyoruz.
* Müzenin geleceğinin meçhullükten kurtulmasını, ticari ya da özel öbür teşebbüslere değil müze statüsünde kamuya açılmasını istiyoruz. Bu gayeyle change org’da açılan kampanyada yaklaşık 7000 imzaya ulaşılmıştır. Bu konut tekrar müze olarak açılana kadar biz Heybeliadalılar o meskenin bahtını bırakılmasına, yanmasına, yıkılmasına göz yummayacağız. Hüseyin Rahmi nasıl Heybeliadasız yapamadıysa Heybeliadalılar da ondan vazgeçmeyecek. Hüseyin Rahmi meskeni müze olarak kalacak, Hüseyin Rahmi Heybeliada’da yaşamaya devam edecek.
“EVİ TEKRAR MÜZE YAPILSIN”
Türkiye Müellifler Sendikası’ndan genel sekreter Nuray Gök Aksamaz ise “Yazar, Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın meskenini 2017’de Vakıflar Genel Müdürlüğüne geçtikten daha sonra müze olarak ziyarete açıldığını ve kısa bir süre açık kaldıktan daha sonra onarım programına alındığı duyurularak kapatıldığını öğrendik. 1864’te dünyaya gelen Gürpınar, hayatının son 30 yılını bu meskende geçirdi. 1944’te vefat edene dek bir fazlaca romanı bu konutta yazdı ve mezarı da burada Heybeliada’da. ‘Hayat palavra, mevt hakikat’ dese de yapıtlarıyla yaşamayı sürdüren Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın meskeni bir daha müze yapılsın diyoruz” diye konuştu.
“YAPILACAK ŞEY HEYBELİADA’NIN KÜLTÜR ADASI OLMASI”
Adada yaşayan tarihçi Orhan Silier de Heybeliada’nın Osmanlı’nın son periyodundan başlayarak bir entellektüeller adası olduğuna vurgu yaptı. Silier, biroldukca muhalif edebiyatçı, şair, muharririn yazlarını bu adada geçirdiğini söz ederek şöyleki konuştu:
* Bu edebiyatçı bolluğunun hoşluğu bir bedel olarak Heybeliada için kullanılacak bir yerde, bunlardan geriye kalan bir meskenin adım adım terk edilmesi, oradaki roman müsveddelerinin, eşyaların, yerlerde kaybolmaya terk edilmesi, iki periyot evvelki belediye liderinin eşinin teşebbüsüyle durduruldu. Geri kalmış materyal bu meskenin ortasında kısa bir devir müdafaaya alındı.
* Lakin ne yazık ki çabucak akabinde buranın özelleştirilmesi bir kafe haline getirilmesi söylentileri de ulaşmaya başladı. Yapmamız gereken şey yalnızca bu örnekte bu binanın yüceleştirilmesi değil, Adalar’ın bilhassa Heybeliada’nın biroldukca müzeye konut sahipliği yapacak bir kültür adası olması işidir. Bunun kıymetli bir adımı da bu noktayla başlatılabilir diye düşünüyorum.
“KÜLTÜR BAKANLIĞI’NA SESİMİZİ DUYURMAK İSTİYORUZ”
Behçet Necatigil’in kızı, müellif ve tercüman Ayşe Sarısayın ise, “Büyük bir kültürel miras, binasıyla ortasında yaşanmışlığıyla. Bir biçimde Kültür Bakanlığı’na sesimizi duyurmak istiyoruz” diyerek binanın makûs bir durumda olduğuna ve yangınlara açık olduğuna dikkat çekti. (DHA)
Heybeliadalılar, Türk edebiyatına değerli eserler bırakan müellif Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın hayatının son 30 yılını geçirdiği, müzeye dönüştürülen meskeninin bir daha kamuya açılması için bir aksiyon düzenledi.
Heybeliadalılar’a başka adalarda yaşayanlar ve adaların haricinden gelenler ile Gürpınar’ın o devir adada bisiklet kullanan tek kişi olduğunu söyleyen bisikletli iştirakçiler da dayanak verdi. Ada iskelesi önünde toplanan küme, ‘Hüseyin Rahmi’nin bisikletleriyiz’, ‘Müzemizi geri istiyoruz’ pankartları açarak Hüseyin Rahmi Gürpınar Müzesi’ne hakikat yürüdü.
“MÜZE STATÜSÜNDE KAMUYA AÇILMASINI İSTİYORUZ”
Müze önünde de pankartlarını açan küme ismine müzenin bir daha açılması için internette imza kampanyası başlatan Nihan Aydar basın açıklaması yaptı. Aydar, Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın meskeninin 110 yaşında olduğunu vurgulayarak şunları söylemiş oldu:
* Adadaki tek bisikletli olan Hüseyin Rahmi, o periyot şeytan arabası olarak anılan bisikletiyle adeta özdeşleşmiş, konutuna giden dik yokuşları 1912 yılından vefatına dek tam 31 yıl boyunca bisikletiyle tırmanmıştı. Biz de kendisini anmak ve Heybeliadalıların onu hiç bir vakit unutmayacağını daima bir ağızdan lisana getirmek üzere bisikletlerimizle birlikte meskeninin önünde buluşuyoruz.
* Bu konutun müze olarak açılıp dağıtılmış eşyalarıyla bir bütün halinde bir daha kurulmasını, fazlaca sevdiği adasında yaşamaya devam etmesini istiyoruz. Hüseyin Rahmi Heybeliada’dır. 1912 yılında Şıpsevdi romanının telifiyle satın alabildiği bu mesken adanın değerlisidir. Heybeliadalıları, adalıları, tüm edebiyat severleri ve İstanbullu dostlarımızı Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın anısı etrafında bir ortada olmaya çağırıyoruz.
* Müzenin geleceğinin meçhullükten kurtulmasını, ticari ya da özel öbür teşebbüslere değil müze statüsünde kamuya açılmasını istiyoruz. Bu gayeyle change org’da açılan kampanyada yaklaşık 7000 imzaya ulaşılmıştır. Bu konut tekrar müze olarak açılana kadar biz Heybeliadalılar o meskenin bahtını bırakılmasına, yanmasına, yıkılmasına göz yummayacağız. Hüseyin Rahmi nasıl Heybeliadasız yapamadıysa Heybeliadalılar da ondan vazgeçmeyecek. Hüseyin Rahmi meskeni müze olarak kalacak, Hüseyin Rahmi Heybeliada’da yaşamaya devam edecek.
“EVİ TEKRAR MÜZE YAPILSIN”
Türkiye Müellifler Sendikası’ndan genel sekreter Nuray Gök Aksamaz ise “Yazar, Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın meskenini 2017’de Vakıflar Genel Müdürlüğüne geçtikten daha sonra müze olarak ziyarete açıldığını ve kısa bir süre açık kaldıktan daha sonra onarım programına alındığı duyurularak kapatıldığını öğrendik. 1864’te dünyaya gelen Gürpınar, hayatının son 30 yılını bu meskende geçirdi. 1944’te vefat edene dek bir fazlaca romanı bu konutta yazdı ve mezarı da burada Heybeliada’da. ‘Hayat palavra, mevt hakikat’ dese de yapıtlarıyla yaşamayı sürdüren Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın meskeni bir daha müze yapılsın diyoruz” diye konuştu.
“YAPILACAK ŞEY HEYBELİADA’NIN KÜLTÜR ADASI OLMASI”
Adada yaşayan tarihçi Orhan Silier de Heybeliada’nın Osmanlı’nın son periyodundan başlayarak bir entellektüeller adası olduğuna vurgu yaptı. Silier, biroldukca muhalif edebiyatçı, şair, muharririn yazlarını bu adada geçirdiğini söz ederek şöyleki konuştu:
* Bu edebiyatçı bolluğunun hoşluğu bir bedel olarak Heybeliada için kullanılacak bir yerde, bunlardan geriye kalan bir meskenin adım adım terk edilmesi, oradaki roman müsveddelerinin, eşyaların, yerlerde kaybolmaya terk edilmesi, iki periyot evvelki belediye liderinin eşinin teşebbüsüyle durduruldu. Geri kalmış materyal bu meskenin ortasında kısa bir devir müdafaaya alındı.
* Lakin ne yazık ki çabucak akabinde buranın özelleştirilmesi bir kafe haline getirilmesi söylentileri de ulaşmaya başladı. Yapmamız gereken şey yalnızca bu örnekte bu binanın yüceleştirilmesi değil, Adalar’ın bilhassa Heybeliada’nın biroldukca müzeye konut sahipliği yapacak bir kültür adası olması işidir. Bunun kıymetli bir adımı da bu noktayla başlatılabilir diye düşünüyorum.
“KÜLTÜR BAKANLIĞI’NA SESİMİZİ DUYURMAK İSTİYORUZ”
Behçet Necatigil’in kızı, müellif ve tercüman Ayşe Sarısayın ise, “Büyük bir kültürel miras, binasıyla ortasında yaşanmışlığıyla. Bir biçimde Kültür Bakanlığı’na sesimizi duyurmak istiyoruz” diyerek binanın makûs bir durumda olduğuna ve yangınlara açık olduğuna dikkat çekti. (DHA)