Selçuklu Sultanı 1. Alaeddin Keykubad tarafınca 1220’li senelerda Kayseri’de yaptırılan Keykubadiye Sarayı’nda devam eden hafriyat çalışmalarında pişmiş topraktan yapılmış su kanallarına rastlanıyor.
Sultan I. Alaeddin Keykubad’ın yaz aylarını geçirdiği, Moğolların Kayseri’yi istilası sırasında yıkılan sarayın kalıntılarını gün yüzüne çıkarmak için çalışmalar sürüyor. Kayseri Şeker Fabrikası yerinde devam eden hafriyat çalışmalarında sarayın faklı devirlerde de kullanıldığı belirlendi.
Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sanat Tarihi Kısmı Öğretim Üyesi ve Hafriyat Heyeti Lideri Prof. Dr. Ali Baş, çalışmaların tonozlu yapı etrafında devam ettiğini söylemiş oldu. Hafriyatlarda kıymetli buluntulara rastladıklarını anlatan Baş, bilhassa ortaya çıkarılan ‘divanhane’ kısmının kendilerini epeyce heyecanlandırdığını söz etti.
Prof. Dr. Ali Baş, hafriyat çalışmalarında farklı devirlere ilişkin duvarlarla karşılaştıklarını belirterek, şunları söylemiş oldu: “Yaptığımız hafriyat çalışmaları sırasında farklı periyotlara ilişkin duvarlar, döşemeler, tandırlar ve Osmanlı’nın son periyotlarında yaygın olarak kullanılmaya başlanan lüleler (tütün çubuğu) ortaya çıkıyor. Onların ortaya çıkmış olması bize buradaki ömrün Selçuklu daha sonrasında da devam ettiğini gösteriyor. Bilhassa 17. yüzyıldan itibaren tütünün Osmanlı’ya girdiğini yahut 18. yüzyılda yaygınlaştığını biliyoruz. Ağır olarak bulunması burada en azından geç periyotta bir yerleşmenin olduğunu bize göstermektedir.”
“ÇOK SAYIDA SU YOLU VAR”
Dört kemerli köşk etrafında künklerle (pişmiş toprak yahut betondan yapılmış kalın su borusu) yapılan su kanalına epey fazla rastlamadıklarını anlatan Baş, tonozlu yapı etrafında ise künklerle hayli sık karşılaştıklarını lisana getirdi.
Baş, tonozlu yapı etrafındaki hafriyat çalışmalarında su sistemiyle ilgili epeyce fazla dataya ulaştıklarını vurgulayarak, “Neredeyse taban künklerle su yollarıyla bir ağ üzere örülmüş durumda. İleriye yönelik yapacağımız çalışmalarda suyun nereden geldiğini, nasıl taksim edildiğini gösteren bilgilerle karşılaşırsak bununla ilgili olarak daha farklı şeyler söyleme imkanımız olabilecektir.” diye konuştu.
Künklerin farklı form ve çaplarda olduğuna değinen Baş, şöyleki devam etti:
“örneğin kimilerinin çapı küçükken, kimilerinin çapları fazlaca daha büyüktür. Alışılmış bunların kullanım hedefinin pak suyun getirilmesi yahut pis suyun atılmasıyla ilgili olduğunu söyleyebiliyoruz. Bilhassa tonozlu yapının ardında bir merkezde ağır olarak bu künklerin farklı istikametlere dağılmış olması, oraya yakın bir ünitede güya bu biçimde bir su dağıtım sisteminin olduğunu gösterecek biçimde data sunuyor. Bunu olağan ileriki çalışmalarda lakin ortaya koyabileceğiz. Kesin olarak şimdilik bir şey söylemek sıkıntı. Bilhassa bu kısımda epeyce sayıda su yolu var diyelim. Yani künklerle suyun farklı yerlere kanalize edildiğini görüyoruz.” (AA)
Sultan I. Alaeddin Keykubad’ın yaz aylarını geçirdiği, Moğolların Kayseri’yi istilası sırasında yıkılan sarayın kalıntılarını gün yüzüne çıkarmak için çalışmalar sürüyor. Kayseri Şeker Fabrikası yerinde devam eden hafriyat çalışmalarında sarayın faklı devirlerde de kullanıldığı belirlendi.
Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sanat Tarihi Kısmı Öğretim Üyesi ve Hafriyat Heyeti Lideri Prof. Dr. Ali Baş, çalışmaların tonozlu yapı etrafında devam ettiğini söylemiş oldu. Hafriyatlarda kıymetli buluntulara rastladıklarını anlatan Baş, bilhassa ortaya çıkarılan ‘divanhane’ kısmının kendilerini epeyce heyecanlandırdığını söz etti.
Prof. Dr. Ali Baş, hafriyat çalışmalarında farklı devirlere ilişkin duvarlarla karşılaştıklarını belirterek, şunları söylemiş oldu: “Yaptığımız hafriyat çalışmaları sırasında farklı periyotlara ilişkin duvarlar, döşemeler, tandırlar ve Osmanlı’nın son periyotlarında yaygın olarak kullanılmaya başlanan lüleler (tütün çubuğu) ortaya çıkıyor. Onların ortaya çıkmış olması bize buradaki ömrün Selçuklu daha sonrasında da devam ettiğini gösteriyor. Bilhassa 17. yüzyıldan itibaren tütünün Osmanlı’ya girdiğini yahut 18. yüzyılda yaygınlaştığını biliyoruz. Ağır olarak bulunması burada en azından geç periyotta bir yerleşmenin olduğunu bize göstermektedir.”
“ÇOK SAYIDA SU YOLU VAR”
Dört kemerli köşk etrafında künklerle (pişmiş toprak yahut betondan yapılmış kalın su borusu) yapılan su kanalına epey fazla rastlamadıklarını anlatan Baş, tonozlu yapı etrafında ise künklerle hayli sık karşılaştıklarını lisana getirdi.
Baş, tonozlu yapı etrafındaki hafriyat çalışmalarında su sistemiyle ilgili epeyce fazla dataya ulaştıklarını vurgulayarak, “Neredeyse taban künklerle su yollarıyla bir ağ üzere örülmüş durumda. İleriye yönelik yapacağımız çalışmalarda suyun nereden geldiğini, nasıl taksim edildiğini gösteren bilgilerle karşılaşırsak bununla ilgili olarak daha farklı şeyler söyleme imkanımız olabilecektir.” diye konuştu.
Künklerin farklı form ve çaplarda olduğuna değinen Baş, şöyleki devam etti:
“örneğin kimilerinin çapı küçükken, kimilerinin çapları fazlaca daha büyüktür. Alışılmış bunların kullanım hedefinin pak suyun getirilmesi yahut pis suyun atılmasıyla ilgili olduğunu söyleyebiliyoruz. Bilhassa tonozlu yapının ardında bir merkezde ağır olarak bu künklerin farklı istikametlere dağılmış olması, oraya yakın bir ünitede güya bu biçimde bir su dağıtım sisteminin olduğunu gösterecek biçimde data sunuyor. Bunu olağan ileriki çalışmalarda lakin ortaya koyabileceğiz. Kesin olarak şimdilik bir şey söylemek sıkıntı. Bilhassa bu kısımda epeyce sayıda su yolu var diyelim. Yani künklerle suyun farklı yerlere kanalize edildiğini görüyoruz.” (AA)