Kamuda misyon yapan sanatkarlar, bir vakit içinder milletvekili kadar maaş alırken, açlık sonuna dayandı. Dramatik düşüşü Türkiye’nin önde gelen isimleri SÖZCÜ’ye kıymetlendirdi. Meriç Sümen, “Sanatçılara ihtimamla bakılmalı” dedi. Tamer Levent sorunun temelinde kültürel kimlik sorunu olduğunu vurguladı. Reha Özcan, “Neyin intikamını alıyorlar anlayamıyoruz” diye çıkıştı. Rengim Gökmen, sanatın gündem olmasının bir ihtiyaç olduğunu kaydetti. Lemi Alım, sanat tazminatını önerdi. Ortak davet, ek göstergenin TRT’yle eşitlenmesi oldu.
Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Lideri Recep Tayyip Erdoğan, Dolmabahçe Sarayı’ndaki iftarda “sanatçıları” yere göğe sığdıramadı.
“Kültür insanları ve sanatkarlar, toplumların kendi renklerini oluşturabilmelerini ve onun da ötesinde bunu tüm dünyaya yansıtabilmelerini sağlayan medeniyet lokomotifleridir” dedi.
Dolmabahçe Sarayı Muayede Salonu’nda ağırlanan “sanatçılar”ın hepsinin yüzü gülüyordu. Keyifleri yerindeydi. Lakin davet edilmeyen çoğunluktaki sanatkarların durumunun pek de âlâ olmadığı istikametinde ağır işaretler var.
Kültür Sanat Sen Genel Lideri Yavuz Demirkaya, SÖZCÜ’ye verdiği demeçte, bilhassa devlet kurumlarında çalışan sanatkarların milletvekili kadar maaş alırken, artık önemli maddi kasvet ortasında olduklarını aktardı.
Demirkaya, 10 Mayıs’ta hükümet ve Memur-Sen’in taraf olduğu 3600 Ek Gösterge Komitesi toplantısının hayli kritik olduğunu vurgulayarak, TBMM’ye sunulacak yasa teklifine sanatkarların da katılması için gayret gösterdiklerini kaydetti.
Bu kapsamda, Kültür Bakanlığı’na bağlı sanat kurumlarında çalışan ya da bu kurumlardan emekli olan sanatkarların özlük haklarındaki dramatik düşüşü, yaşadıkları düşünceleri ve buradan yola çıkarak Türkiye’de sanatın ve sanatkarın halini önde gelen isimlerle konuştuk.
Devlet Tiyatroları eski genel müdürleri Tamer Levent, Lemi Alım, Devlet Opera ve Balesi eski genel müdürleri, Meriç Sümen, Rengim Gökmen, oyuncu Reha Özcan, Samsun Devlet Opera ve Balesi eski Müdürü Mehmet Ortaç çarpıcı bir tablo ortaya koydu.
“KÜLTÜREL KİMLİK EKONOMİK SORUNLARI ÇÖZEBİLİR”
TAMER LEVENT
Oyuncu-Devlet Tiyatroları eski Genel Müdürü
İktisat bütün başka bilgilerden ve bilim alanlarından kopuk bir alan olarak kendini kurtaracak bir alan olarak görülmemeli. Yani bir ülkenin kültürel kimliği, o ülkenin hayat kalitesini, ekonomik sorunlarının çözülmesini sağlayabilecek bir kimliktir.
Biz sanatın oluşması konusunda, titizlik göstermediğimiz takdirde, hayatımızdaki birfazlaca eksikliğin farkına varmıyormuş üzere yaşamak zorunda kalabiliriz.
Bu durum bizim hayatımızda daima bir erozyon, daima mutsuzluk yaratır. Bu mutsuzluklar artık o denli bir hale dönüşebilir ki, beşerler birbirleriyle bağlantı kurabilecek ortak bir bedel bulamazlar.
Bu gözle bakıldığı vakit şayet Türkiye dünya ülkeleri çapında gelişmiş bir ülke olacaksa, sanat kültürü ve kültür teriminin kıymetleriyle bu çağa uygun bir vizyon oluşturmalıdır. Sorunun kaynağı, temel sebepleri bunlar…
Ben siyasal iktidarların bu konularda alana yönelik şahısların görüş ve bakış açılarını ve üniversal tahlilleri değerlendirmeleri gerektiğini aşağı üst 50 yıldır söylüyorum.
“TRT EMSAL GÖSTERİLMELİ”
Bu mesleklerin tarifleri yapılalı Resmi Gazete’de çıkalı bir iki yıl oldu. Lakin tariflerine uygun özlük hakları oluşmadı.
Enteresan durumlar oluşuyor Türkiye’de. Bakıyorsunuz bir gayret veriliyor TRT’de… Bir yayın kuruluşu olarak bütün özlük haklarını almış olabiliyor. Fakat devlet tiyatrolarının bir özlük hakkı kazanımı yok. Özel tiyatroların hiç bir özlük hakkı yok.
TRT’yi emsal göstererek Devlet Tiyatrosunun koşullarının da en azından TRT’ye muadil hale getirilmesi gerekli.
“EK GÖSTERGENİN YANI SIRA SANAT TAZMİNATI DA ŞART”
Lemi Alım
Oyuncu-Devlet Tiyatroları eski Genel Müdürü
657’nin birinci unsurunda yer alan sanatkarların özlük hakları, bilhassa maaş konusunda giderek geriye gitti.
Devlet memurları, yani ek göstergesi olanlar meslek hayatları boyunca müdür, daire lideri, genel müdür muavini ve genel müdür olma talihine sahipler. Ek göstergelerin yanı sıra makam tazminatları alırlar. halbuki sanatkarların bu biçimde bir bahtı yoktur.
Örneğin sanatkarların da genel müdür muavinin de göstergesi 3600’dür ancak emekli olduğu vakit genel müdür muavini tazminatından dolayı bir çok fazla emekli maaşı alır. Ortada bir uçurum var. Sanatkarlar neredeyse açlık hududunda emekli maaşı alıyor.
Düzeltmek için iki yol var. Birincisi TRT’de olduğu üzere ek göstergenin 6400 olarak saptanması… Daha kıymetlisi de sanat tazminatı ya da sanatçı tazminatı.
Bir de takım sorununun çözülmesi lazım. Devlet Tiyatroları son periyotta getirilen saçma sapan kölelilk sistemi üzere kontrat sisteminden çıkıp takımını kullanmalı.
Özetle evvel takım sorunu çözülmeli, ek gösterge artırılmalı, sanat tazminatı koyulmalı. Bu üç nokta önemli… Bağımsızlık falan onları hiç söylemiyorum. “Sanat bağımsızdır” falan onları geçtik artık.
“SANATÇILARA İHTİMAMLA BAKILMASI LAZIM”
Meriç Sümen
Balerin- Devlet Opera ve Balesi eski Genel Müdürü
30-40 sene evvelden teşvikleri çıkarmıştım. bu biçimdelar çalışma saatlerimiz aşikâr değildi. Pazar da çalışıyorduk. Akşam temsillerimiz vardı. Demirel’le konuştum. “Efendim hayli sıkıntı durumdayız” dedim. “Nasıl yani, siz teşvik almıyor musunuz” dedi. “Yok hayır” dedim. “Nasıl olur” dedi, Kültür Bakanı’na talimat verdi. O gün teşvikleri çıkardı.
Milletvekilleriyle birebir maaş alıyorduk. Babamdan daha fazla maaş alıyordum. Babam şaşırmıştı. bu biçimde şahaneydi. Herkes epeyce memnundu. Artık arkadaşlar teşvik falan dahil olmak üzere galiba 7 bin falan alıyorlarmış. Emekli sanatkarların durumu güç.
Sanatkarlara muhakkak ihtimamla bakılması lazım. Zira artık daha da susarsak, bu hayat bu biçimde gideceğine bakılırsa… hiç bir biçimde büyük pırıltı görmüyorum. Ucuzlayacak, enflasyon inecek falan… O denli bir şey olmayacak. Biz sustuğumuzla kalacağız. İşte bu bizim en büyük kusurumuz bu.
Sanatkarın ruhunda ve beyninde yalnızca sanatını en düzgün biçimde icra etmek olduğu için maddi bahisler onları uzun mühlet ilgilendirmez… Ne vakit açlıklarını hissettiklerinde bağırmaya başlarlar. Yanılgımız bu bizim. Onu kaçırmayalım derim… Ne yapılacaksa… Yapılması gereken yapılsın.
“SANATIN GÜNDEM OLMASI LÜKS DEĞİLDİR”
Rengim Gökmen
Orkestra Şefi-Devlet Opera ve Balesi eski Genel Müdürü
Sanatkarların bilhassa, Devlet Opera ve Balesi, Devlet Tiyatroları ve senfoni orkestralarındaki sanatkarların 1980’li senelerda kontrata geçişle sağlanan üstün maddi imkanlarını bütünüyle yitirdiklerini ve yıprandıklarını düşünüyorum.
Bunu ülkemizin, hatta dünyanın ortasında bulunduğu güç ekonomik şartlardan bağımsız olarak söylüyorum. Sanatçı Maaşları, son 10-15 yılda ülkenin genel skalasında hayli gerilere gitti.
Bu sanatkarların da son derece liyakat sahibi olduğunu ve ülkenin maaş skalasında, devletin desteklediği bu sanatkarların daha üst pozisyonlarda yer alması gerektiğini düşünüyorum. Bilhassa sanatkarların emeklilikle ilgili haklarının uygunlaştırılması son derece kıymetli bir husustur. Sanat kurumlarındaki en değerli sorun sanatkarların Emeklilik devirlerinde de tıpkı seviyede bir ömür standardını sürdürebilmelerinin sağlanmasıdır.
Tıpkı okullardan mezun olan, birebir işi yapan, ya da misal işi yapan TRT’deki sanatkarlar üzere, TRT’deki çalışanlar üzere 6400 ek göstergeye sahip olmamaları değerli bir adaletsizlik yaratıyor. Sanatkarların maaş skalasında daha üst pozisyonlarda yer alması gerektiğini düşünüyorum.
Bu mevzunun ülkemizin değerli gündem hususlarından biri olması çok bir lüks, çok bir optimistlik değildir. Bunun bir ihtiyaç olduğunun bir defa daha altını çiziyorum. Eğitim, imar, etraf, sıhhat, Türkiye’nin maddi bakımdan potansiyel ayırması gereken alanlar… Lakin kültür göz gerisi edilmemeli diye düşünüyorum.
“BİZ DEVLETİN OYUNCULARIYIZ, HÜKÜMETİN DEĞİL”
Reha Özcan
Oyuncu-Emekli Devlet Tiyatrosu Sanatçısı
Öncelikli tarifimiz yanlışsız yapılmadığı için problemler çıkıyor. Biz devletin oyuncularıyız, hükümetin oyuncuları değiliz. Atatürk cumhuriyetinin unsurlarına dayalı bir devlete hizmet ediyoruz. Bir hükümete hizmet etmiyoruz. Devlet, bizimle bu ülkenin aydınlık sanatkarları olduğumuz için kontrat imzalıyor. Yoksa bir hükümetin sözcülüğünü yapmak için değil.Fakat bu evrildi, devşirildi.
Lütuf eder üzere yüzde 10’luk, yüzde 20’lik artırımlarla bizim aslına bakarsan kendimizi geliştirme gayemizi ortadan kaldırıp yalnızca hayatımızı idame ettirme gayemizi oluşturdular.
“ARKADAŞLARIMIN DURUMU KORKUNÇ”
Emekli parasıyla geçinen arkadaşlarım var durumları fecî. Emekli olmuş bir insan mutsuz bir insandır…Şu anda 1’in 4’ünden emekli olduğu vakit emekli maaşı 7 bin lira… Türkiye koşullarında yüksek bir meblağ lakin, korkunç…Emekli ikramiyenizle konut falan alamıyorsunuz artık. O eskidendi. Bir tane çocuğu olsa, onun hayatına, eğitimine hizmet etmeye çalışsa açlık düzeyinde olacaktır.
“NEYİN İNTİKAMINI ALIYORLAR”
Açlık düzeyinde bir beşere sanatçı söylemiş olduğinizde… Ben onlar ismine utanırım. Biroldukça vakit diğerleri ismine utanmak zorunda kaldığımız gibi… Ve bu küçümseyici hal da hayli berbat. Bir şeylerin daima intikamının alınması, rövanşının alınması da beğenilen değil. Kimden neyin intikamını alıyorlar, onu da bilmiyoruz.
“80’LER 90’LAR ALTIN DÖNEMDİ”
Mehmet Ortaç
Tenor-Samsun Devlet Opera ve Balesi eski Müdürü
Devletin temel anlayışı bir tarafı düzeltirken öbür tarafı mağdur etmemek temeline uygun olmalı. Hakikaten burada sanatkarların bir mağduriyeti kelam konusu…
1980 ve 1990 ortası hem maddi açıdan tıpkı vakitte sanatsal açıdan bir altın periyottu. bu biçimdelar fazlaca güzeldi… Gitgide geriye gitti. Bugün buralara kadar geldi.
Hükümetlerin mevzuya bakışları etken olmuştur diye düşünüyorum. Uzun müddettir, sanatkarlar ve sanat ihmal edilmiş durumda… Sanat konusunda devletin daha dengeli olması lazım. Günlük anlayış var… Yeni ıslahatlar yapılması gerekiyor. Yeni bir bakış anlayışıyla bir daha programlama lazım bu konuları…
Mülakatların tam metni yarından itibaren sozcu.com.tr’de…
Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Lideri Recep Tayyip Erdoğan, Dolmabahçe Sarayı’ndaki iftarda “sanatçıları” yere göğe sığdıramadı.
“Kültür insanları ve sanatkarlar, toplumların kendi renklerini oluşturabilmelerini ve onun da ötesinde bunu tüm dünyaya yansıtabilmelerini sağlayan medeniyet lokomotifleridir” dedi.
Dolmabahçe Sarayı Muayede Salonu’nda ağırlanan “sanatçılar”ın hepsinin yüzü gülüyordu. Keyifleri yerindeydi. Lakin davet edilmeyen çoğunluktaki sanatkarların durumunun pek de âlâ olmadığı istikametinde ağır işaretler var.
Kültür Sanat Sen Genel Lideri Yavuz Demirkaya, SÖZCÜ’ye verdiği demeçte, bilhassa devlet kurumlarında çalışan sanatkarların milletvekili kadar maaş alırken, artık önemli maddi kasvet ortasında olduklarını aktardı.
Demirkaya, 10 Mayıs’ta hükümet ve Memur-Sen’in taraf olduğu 3600 Ek Gösterge Komitesi toplantısının hayli kritik olduğunu vurgulayarak, TBMM’ye sunulacak yasa teklifine sanatkarların da katılması için gayret gösterdiklerini kaydetti.
Bu kapsamda, Kültür Bakanlığı’na bağlı sanat kurumlarında çalışan ya da bu kurumlardan emekli olan sanatkarların özlük haklarındaki dramatik düşüşü, yaşadıkları düşünceleri ve buradan yola çıkarak Türkiye’de sanatın ve sanatkarın halini önde gelen isimlerle konuştuk.
Devlet Tiyatroları eski genel müdürleri Tamer Levent, Lemi Alım, Devlet Opera ve Balesi eski genel müdürleri, Meriç Sümen, Rengim Gökmen, oyuncu Reha Özcan, Samsun Devlet Opera ve Balesi eski Müdürü Mehmet Ortaç çarpıcı bir tablo ortaya koydu.
“KÜLTÜREL KİMLİK EKONOMİK SORUNLARI ÇÖZEBİLİR”
TAMER LEVENT
Oyuncu-Devlet Tiyatroları eski Genel Müdürü
İktisat bütün başka bilgilerden ve bilim alanlarından kopuk bir alan olarak kendini kurtaracak bir alan olarak görülmemeli. Yani bir ülkenin kültürel kimliği, o ülkenin hayat kalitesini, ekonomik sorunlarının çözülmesini sağlayabilecek bir kimliktir.
Biz sanatın oluşması konusunda, titizlik göstermediğimiz takdirde, hayatımızdaki birfazlaca eksikliğin farkına varmıyormuş üzere yaşamak zorunda kalabiliriz.
Bu durum bizim hayatımızda daima bir erozyon, daima mutsuzluk yaratır. Bu mutsuzluklar artık o denli bir hale dönüşebilir ki, beşerler birbirleriyle bağlantı kurabilecek ortak bir bedel bulamazlar.
Bu gözle bakıldığı vakit şayet Türkiye dünya ülkeleri çapında gelişmiş bir ülke olacaksa, sanat kültürü ve kültür teriminin kıymetleriyle bu çağa uygun bir vizyon oluşturmalıdır. Sorunun kaynağı, temel sebepleri bunlar…
Ben siyasal iktidarların bu konularda alana yönelik şahısların görüş ve bakış açılarını ve üniversal tahlilleri değerlendirmeleri gerektiğini aşağı üst 50 yıldır söylüyorum.
“TRT EMSAL GÖSTERİLMELİ”
Bu mesleklerin tarifleri yapılalı Resmi Gazete’de çıkalı bir iki yıl oldu. Lakin tariflerine uygun özlük hakları oluşmadı.
Enteresan durumlar oluşuyor Türkiye’de. Bakıyorsunuz bir gayret veriliyor TRT’de… Bir yayın kuruluşu olarak bütün özlük haklarını almış olabiliyor. Fakat devlet tiyatrolarının bir özlük hakkı kazanımı yok. Özel tiyatroların hiç bir özlük hakkı yok.
TRT’yi emsal göstererek Devlet Tiyatrosunun koşullarının da en azından TRT’ye muadil hale getirilmesi gerekli.
“EK GÖSTERGENİN YANI SIRA SANAT TAZMİNATI DA ŞART”
Lemi Alım
Oyuncu-Devlet Tiyatroları eski Genel Müdürü
657’nin birinci unsurunda yer alan sanatkarların özlük hakları, bilhassa maaş konusunda giderek geriye gitti.
Devlet memurları, yani ek göstergesi olanlar meslek hayatları boyunca müdür, daire lideri, genel müdür muavini ve genel müdür olma talihine sahipler. Ek göstergelerin yanı sıra makam tazminatları alırlar. halbuki sanatkarların bu biçimde bir bahtı yoktur.
Örneğin sanatkarların da genel müdür muavinin de göstergesi 3600’dür ancak emekli olduğu vakit genel müdür muavini tazminatından dolayı bir çok fazla emekli maaşı alır. Ortada bir uçurum var. Sanatkarlar neredeyse açlık hududunda emekli maaşı alıyor.
Düzeltmek için iki yol var. Birincisi TRT’de olduğu üzere ek göstergenin 6400 olarak saptanması… Daha kıymetlisi de sanat tazminatı ya da sanatçı tazminatı.
Bir de takım sorununun çözülmesi lazım. Devlet Tiyatroları son periyotta getirilen saçma sapan kölelilk sistemi üzere kontrat sisteminden çıkıp takımını kullanmalı.
Özetle evvel takım sorunu çözülmeli, ek gösterge artırılmalı, sanat tazminatı koyulmalı. Bu üç nokta önemli… Bağımsızlık falan onları hiç söylemiyorum. “Sanat bağımsızdır” falan onları geçtik artık.
“SANATÇILARA İHTİMAMLA BAKILMASI LAZIM”
Meriç Sümen
Balerin- Devlet Opera ve Balesi eski Genel Müdürü
30-40 sene evvelden teşvikleri çıkarmıştım. bu biçimdelar çalışma saatlerimiz aşikâr değildi. Pazar da çalışıyorduk. Akşam temsillerimiz vardı. Demirel’le konuştum. “Efendim hayli sıkıntı durumdayız” dedim. “Nasıl yani, siz teşvik almıyor musunuz” dedi. “Yok hayır” dedim. “Nasıl olur” dedi, Kültür Bakanı’na talimat verdi. O gün teşvikleri çıkardı.
Milletvekilleriyle birebir maaş alıyorduk. Babamdan daha fazla maaş alıyordum. Babam şaşırmıştı. bu biçimde şahaneydi. Herkes epeyce memnundu. Artık arkadaşlar teşvik falan dahil olmak üzere galiba 7 bin falan alıyorlarmış. Emekli sanatkarların durumu güç.
Sanatkarlara muhakkak ihtimamla bakılması lazım. Zira artık daha da susarsak, bu hayat bu biçimde gideceğine bakılırsa… hiç bir biçimde büyük pırıltı görmüyorum. Ucuzlayacak, enflasyon inecek falan… O denli bir şey olmayacak. Biz sustuğumuzla kalacağız. İşte bu bizim en büyük kusurumuz bu.
Sanatkarın ruhunda ve beyninde yalnızca sanatını en düzgün biçimde icra etmek olduğu için maddi bahisler onları uzun mühlet ilgilendirmez… Ne vakit açlıklarını hissettiklerinde bağırmaya başlarlar. Yanılgımız bu bizim. Onu kaçırmayalım derim… Ne yapılacaksa… Yapılması gereken yapılsın.
“SANATIN GÜNDEM OLMASI LÜKS DEĞİLDİR”
Rengim Gökmen
Orkestra Şefi-Devlet Opera ve Balesi eski Genel Müdürü
Sanatkarların bilhassa, Devlet Opera ve Balesi, Devlet Tiyatroları ve senfoni orkestralarındaki sanatkarların 1980’li senelerda kontrata geçişle sağlanan üstün maddi imkanlarını bütünüyle yitirdiklerini ve yıprandıklarını düşünüyorum.
Bunu ülkemizin, hatta dünyanın ortasında bulunduğu güç ekonomik şartlardan bağımsız olarak söylüyorum. Sanatçı Maaşları, son 10-15 yılda ülkenin genel skalasında hayli gerilere gitti.
Bu sanatkarların da son derece liyakat sahibi olduğunu ve ülkenin maaş skalasında, devletin desteklediği bu sanatkarların daha üst pozisyonlarda yer alması gerektiğini düşünüyorum. Bilhassa sanatkarların emeklilikle ilgili haklarının uygunlaştırılması son derece kıymetli bir husustur. Sanat kurumlarındaki en değerli sorun sanatkarların Emeklilik devirlerinde de tıpkı seviyede bir ömür standardını sürdürebilmelerinin sağlanmasıdır.
Tıpkı okullardan mezun olan, birebir işi yapan, ya da misal işi yapan TRT’deki sanatkarlar üzere, TRT’deki çalışanlar üzere 6400 ek göstergeye sahip olmamaları değerli bir adaletsizlik yaratıyor. Sanatkarların maaş skalasında daha üst pozisyonlarda yer alması gerektiğini düşünüyorum.
Bu mevzunun ülkemizin değerli gündem hususlarından biri olması çok bir lüks, çok bir optimistlik değildir. Bunun bir ihtiyaç olduğunun bir defa daha altını çiziyorum. Eğitim, imar, etraf, sıhhat, Türkiye’nin maddi bakımdan potansiyel ayırması gereken alanlar… Lakin kültür göz gerisi edilmemeli diye düşünüyorum.
“BİZ DEVLETİN OYUNCULARIYIZ, HÜKÜMETİN DEĞİL”
Reha Özcan
Oyuncu-Emekli Devlet Tiyatrosu Sanatçısı
Öncelikli tarifimiz yanlışsız yapılmadığı için problemler çıkıyor. Biz devletin oyuncularıyız, hükümetin oyuncuları değiliz. Atatürk cumhuriyetinin unsurlarına dayalı bir devlete hizmet ediyoruz. Bir hükümete hizmet etmiyoruz. Devlet, bizimle bu ülkenin aydınlık sanatkarları olduğumuz için kontrat imzalıyor. Yoksa bir hükümetin sözcülüğünü yapmak için değil.Fakat bu evrildi, devşirildi.
Lütuf eder üzere yüzde 10’luk, yüzde 20’lik artırımlarla bizim aslına bakarsan kendimizi geliştirme gayemizi ortadan kaldırıp yalnızca hayatımızı idame ettirme gayemizi oluşturdular.
“ARKADAŞLARIMIN DURUMU KORKUNÇ”
Emekli parasıyla geçinen arkadaşlarım var durumları fecî. Emekli olmuş bir insan mutsuz bir insandır…Şu anda 1’in 4’ünden emekli olduğu vakit emekli maaşı 7 bin lira… Türkiye koşullarında yüksek bir meblağ lakin, korkunç…Emekli ikramiyenizle konut falan alamıyorsunuz artık. O eskidendi. Bir tane çocuğu olsa, onun hayatına, eğitimine hizmet etmeye çalışsa açlık düzeyinde olacaktır.
“NEYİN İNTİKAMINI ALIYORLAR”
Açlık düzeyinde bir beşere sanatçı söylemiş olduğinizde… Ben onlar ismine utanırım. Biroldukça vakit diğerleri ismine utanmak zorunda kaldığımız gibi… Ve bu küçümseyici hal da hayli berbat. Bir şeylerin daima intikamının alınması, rövanşının alınması da beğenilen değil. Kimden neyin intikamını alıyorlar, onu da bilmiyoruz.
“80’LER 90’LAR ALTIN DÖNEMDİ”
Mehmet Ortaç
Tenor-Samsun Devlet Opera ve Balesi eski Müdürü
Devletin temel anlayışı bir tarafı düzeltirken öbür tarafı mağdur etmemek temeline uygun olmalı. Hakikaten burada sanatkarların bir mağduriyeti kelam konusu…
1980 ve 1990 ortası hem maddi açıdan tıpkı vakitte sanatsal açıdan bir altın periyottu. bu biçimdelar fazlaca güzeldi… Gitgide geriye gitti. Bugün buralara kadar geldi.
Hükümetlerin mevzuya bakışları etken olmuştur diye düşünüyorum. Uzun müddettir, sanatkarlar ve sanat ihmal edilmiş durumda… Sanat konusunda devletin daha dengeli olması lazım. Günlük anlayış var… Yeni ıslahatlar yapılması gerekiyor. Yeni bir bakış anlayışıyla bir daha programlama lazım bu konuları…
Mülakatların tam metni yarından itibaren sozcu.com.tr’de…