Yeni romanı ‘Son Yolcu’da hayatını sorgulayan Nedim Gürsel, “Açıkçası bu sefer sonuna yaklaştığım hayatımın dökümünü yapmak istedim. Kitabım otobiyografi değil fakat otobiyografik ögelerin ağır bastığı kurmaca bir anlatı” dedi.
Geçtiğimiz yıl ‘Son Fasıl’ isimli kitabını yayınlayan Nedim Gürsel, bu sefer ‘Son Yolcu’ ile karşımızda… Gürsel, yeni kitabında Paris’te yaşayan Deniz Çakır isimli yaşlı bir müellifin eşini aldatmak için yaptığı seyahat üzerinden etkilendiği olaylara, insanların, savaşlarla bayanların, coğrafyalarla kentlerin ve hislerin izdüşümlerine dikkat çekiyor… Gürsel ile Paris-İstanbul ve Diyarbakır ekseninde geçen romanını konuştuk…
‘BELKİ SON ROMANIMDIR’
■ Yeni romanınız ‘Son Yolcu’da değişik bir anlatı biçimi denediğinizi söyleyebilir miyiz? hayatınızın bir dökümünü yapmışsınız ancak tümüyle otobiyografiye başvurmadan…
Bu romanım, “belki son romanım olur” telaşıyla, sizin de haklı olarak belirttiğiniz üzere hayatımın kısa bir dökümünü yapmayı denedim. Beni etkileyen, varoluşumu belirleyen en önemli olayların, insanların, savaşlarla bayanların, coğrafyalarla kentlerin ve hislerin izdüşümlerini yazmaya ihtimam gösterdim. Mübadelede konutlarını, yurtlarını terk etmek zorunda kalanların ve Kürtlerin sesi duyulsun istedim. Yaşlı bir müellifle genç bir hanımın umutsuz aşkları da var bu romanda… Paris-İstanbul-Diyarbakır ekseninde bir seyahatin öyküsü de…
‘BAZI TUZAKLAR VAR’
■ Evet ancak, bu öykü tümüyle kurmaca ögelerden oluşmuyor. İşin içine büyük ölçüde otobiyografik ögeler da giriyor. Aslında ‘Son Yolcu’nun üzeri örtülü bir otobiyografi olduğunu söyleyebilir miyiz?
Tahminen şöyleki diyebiliriz. Otobiyografinin ağır bastığı bir anlatı kelam konusu ancak sonuçta bir romanla karşı karşıyayız. Bu üsluba “auto-fiction” yani “öz kurmaca” deniliyor. Otobiyografiyle kurmacanın sonları epey meçhul. Buysa, direkt otobiyografiye zıt düşen bir durum. Zira otobiyografide muharrir okura ömrüyle ilgili anlatacaklarının gerçek olduğu vaadini verir. Bu demek değildir ki tüm hayatını anlatacak. Ancak anlattıklarının tümünün gerçekle birebir örtüşmesi gerekir. Son Yolcu’da müellifle okur içinde bu biçimde bir mukavele yok. Buna karşılık müellifin okura hazırladığı kimi tuzaklar var.
■ Kitabınızı okurken ortasında yaşadığımız siyasal meselelere da göndermeler olduğu birinci bakışta fark ediliyor. Bir aşık romanı da diyebiliriz Son Yolcu’ya lakin asıl anlatmak istediğiniz bu aşk üzerinden Kürt kimliğinin sorgulanması değil mi?
Evet o denli denilebilir. Lakin, sadece Kürt sıkıntısına değil, tüm azınlıklara da göndermeler var. Mübadeleye ya da 6-7 Eylül olaylarına…
‘HAYAL GERÇEK OLDU’
■ Deniz Çakır Fransız Televizyonu’nun kendisi üzerine çekeceği bir belgesel vesilesiyle geliyor İstanbul’a lakin asıl gayesi genç Kürt sevgilisiyle buluşmak. Bu ortada epey sevdiği, birtakım kimi hasretinden kahrolduğu İstanbul’u da kucaklamaktan geri kalmıyor. Siz de bu defa Fransız Alman ortak kanalı Arte’nin “Nedim Gürsel’in İstanbul’u” isimli belgeselinin çekimi için geldiniz sanırım.
Evet o denli oldu. Aslında Son Yolcu’yu bitirmiştim. Romandaki İstanbul seyahati bir öngörü olarak yer almalıydı anlatıda lakin gerçeğe dönüştü. Arte’nin teklifini aldığımda kurmacanın günün birinde gerçek olabileceğini anımsadım. Hayal ettiğim ve romanda anlattığım belgesel çekimi gerçeğe dönüştü. Ne tuhaf değil mi? Edebiyat galiba bu biçimde bir şey. Kesin karşılıklar sunmaz, sorular sorar. Zira soruların sorulmadığı baskı ortamlarında özgürlük olamayacağına nazaran yaratıcılık da olmaz.
Geçtiğimiz yıl ‘Son Fasıl’ isimli kitabını yayınlayan Nedim Gürsel, bu sefer ‘Son Yolcu’ ile karşımızda… Gürsel, yeni kitabında Paris’te yaşayan Deniz Çakır isimli yaşlı bir müellifin eşini aldatmak için yaptığı seyahat üzerinden etkilendiği olaylara, insanların, savaşlarla bayanların, coğrafyalarla kentlerin ve hislerin izdüşümlerine dikkat çekiyor… Gürsel ile Paris-İstanbul ve Diyarbakır ekseninde geçen romanını konuştuk…
‘BELKİ SON ROMANIMDIR’
■ Yeni romanınız ‘Son Yolcu’da değişik bir anlatı biçimi denediğinizi söyleyebilir miyiz? hayatınızın bir dökümünü yapmışsınız ancak tümüyle otobiyografiye başvurmadan…
Bu romanım, “belki son romanım olur” telaşıyla, sizin de haklı olarak belirttiğiniz üzere hayatımın kısa bir dökümünü yapmayı denedim. Beni etkileyen, varoluşumu belirleyen en önemli olayların, insanların, savaşlarla bayanların, coğrafyalarla kentlerin ve hislerin izdüşümlerini yazmaya ihtimam gösterdim. Mübadelede konutlarını, yurtlarını terk etmek zorunda kalanların ve Kürtlerin sesi duyulsun istedim. Yaşlı bir müellifle genç bir hanımın umutsuz aşkları da var bu romanda… Paris-İstanbul-Diyarbakır ekseninde bir seyahatin öyküsü de…
‘BAZI TUZAKLAR VAR’
■ Evet ancak, bu öykü tümüyle kurmaca ögelerden oluşmuyor. İşin içine büyük ölçüde otobiyografik ögeler da giriyor. Aslında ‘Son Yolcu’nun üzeri örtülü bir otobiyografi olduğunu söyleyebilir miyiz?
Tahminen şöyleki diyebiliriz. Otobiyografinin ağır bastığı bir anlatı kelam konusu ancak sonuçta bir romanla karşı karşıyayız. Bu üsluba “auto-fiction” yani “öz kurmaca” deniliyor. Otobiyografiyle kurmacanın sonları epey meçhul. Buysa, direkt otobiyografiye zıt düşen bir durum. Zira otobiyografide muharrir okura ömrüyle ilgili anlatacaklarının gerçek olduğu vaadini verir. Bu demek değildir ki tüm hayatını anlatacak. Ancak anlattıklarının tümünün gerçekle birebir örtüşmesi gerekir. Son Yolcu’da müellifle okur içinde bu biçimde bir mukavele yok. Buna karşılık müellifin okura hazırladığı kimi tuzaklar var.
■ Kitabınızı okurken ortasında yaşadığımız siyasal meselelere da göndermeler olduğu birinci bakışta fark ediliyor. Bir aşık romanı da diyebiliriz Son Yolcu’ya lakin asıl anlatmak istediğiniz bu aşk üzerinden Kürt kimliğinin sorgulanması değil mi?
Evet o denli denilebilir. Lakin, sadece Kürt sıkıntısına değil, tüm azınlıklara da göndermeler var. Mübadeleye ya da 6-7 Eylül olaylarına…
‘HAYAL GERÇEK OLDU’
■ Deniz Çakır Fransız Televizyonu’nun kendisi üzerine çekeceği bir belgesel vesilesiyle geliyor İstanbul’a lakin asıl gayesi genç Kürt sevgilisiyle buluşmak. Bu ortada epey sevdiği, birtakım kimi hasretinden kahrolduğu İstanbul’u da kucaklamaktan geri kalmıyor. Siz de bu defa Fransız Alman ortak kanalı Arte’nin “Nedim Gürsel’in İstanbul’u” isimli belgeselinin çekimi için geldiniz sanırım.
Evet o denli oldu. Aslında Son Yolcu’yu bitirmiştim. Romandaki İstanbul seyahati bir öngörü olarak yer almalıydı anlatıda lakin gerçeğe dönüştü. Arte’nin teklifini aldığımda kurmacanın günün birinde gerçek olabileceğini anımsadım. Hayal ettiğim ve romanda anlattığım belgesel çekimi gerçeğe dönüştü. Ne tuhaf değil mi? Edebiyat galiba bu biçimde bir şey. Kesin karşılıklar sunmaz, sorular sorar. Zira soruların sorulmadığı baskı ortamlarında özgürlük olamayacağına nazaran yaratıcılık da olmaz.