Damien Hirst’ün “Cherry Blossoms” başlıklı standı Paris’te Fondation Cartier pour l’art contemporain’da 1 Haziran’da sanatseverlerle buluşmaya başladı.
Hirst, 2019’da Paris’teki Fondation Cartier’de Cherry Blossoms’ı sergilemeye davet edildi. Genel müdür Hervé Chandès Instagram’da birkaç yeni tablosuna rastladı ve süratle bir stüdyo ziyareti planladı. Hirst’ün bir Fransız müzesindeki birinci standı olan standın aslında epeyce daha evvel gerçekleşmesi planlanmıştı lakin artık açılabildi.
STANDIN ÇIKIŞ NOKTASI ANNESİ
Stant, baştan sona figürasyon ve soyutlama içinde geçiş yapıyor. Hirst yapıtları için; “Uzaktan bakıldığında ağaç üzere görünmelerini istedim” diyor. Yeni standının kendi üzere hissettirdiğini anlatan Hirst, standın çıkış noktasının annesi olduğunu da belirtiyor: “Hayvanları formaldehitte yaparken ‘dünyada gereğince endişe var çiçek fotoğrafları yapamaz mısın?’ dedi. Ve İlahım, 55 yaşıma kadar onu şad etmeye çalışmıştım.”
Mevzu, kısmen, Hirst’ün annesinin, o üç ya da dört yaşındayken çiçek açmış bir kiraz ağacını resmetmesiyle ilgili bir anısından kaynaklanıyor: o, lekelerin kopyalanmasının gereğince kolay göründüğünü düşündüğünü hatırlıyor.
ARTIK DÜNYAYI VE KENDİMİ DEĞİŞTİRMEK İSTİYORUM
Bir devir uyuşturucu ve alkol meseleleri da yaşayan Hirst, yaşadıklarını şöyle anlatıyor: “Sanırım başlangıçta içki, parti ve uyuşturucularla birlikte ölümsüz hissettim. Bu sonsuza kadar sürecek, hiç bir şey beni durduramaz diye düşündüm. daha sonra, bu size bir biçimde çarpıyor ve ‘artık o yerde değilim’ diyorsunuz. Dünyayı değiştirmek ve kendimi bir daha keşfetmek istiyorum.”
KİRAZ ÇİÇEKLERİ İLE PANDEMİYE OLUMLU BAKIŞ
Pandemi sürecinde her gün stüdyosuna gidebildiği için kendini kutsanmış hissetmekten bahseden Hirst, Kiraz Çiçekleri’ni pandemidilk evvel tasarlandığını ve biraz olumluluk bulma muhtaçlığının projeyi teşvik ettiğini belirtiyor:
“Sanırım tereddüt ettim; zira benim için biraz beklenmedik. İnsanların ‘çiçek mi çiziyorsun? Neler oluyor?’ üzere soruları oldu. Fakat daha sonra Covid ortaya çıkınca, yapılacak en yanlışsız şeyin bu olduğunu kuvvetli bir biçimde hissettim. Yaşlandıkça kendime daha fazlaca güveniyorum.”
Hirst, 2019’da Paris’teki Fondation Cartier’de Cherry Blossoms’ı sergilemeye davet edildi. Genel müdür Hervé Chandès Instagram’da birkaç yeni tablosuna rastladı ve süratle bir stüdyo ziyareti planladı. Hirst’ün bir Fransız müzesindeki birinci standı olan standın aslında epeyce daha evvel gerçekleşmesi planlanmıştı lakin artık açılabildi.
STANDIN ÇIKIŞ NOKTASI ANNESİ
Stant, baştan sona figürasyon ve soyutlama içinde geçiş yapıyor. Hirst yapıtları için; “Uzaktan bakıldığında ağaç üzere görünmelerini istedim” diyor. Yeni standının kendi üzere hissettirdiğini anlatan Hirst, standın çıkış noktasının annesi olduğunu da belirtiyor: “Hayvanları formaldehitte yaparken ‘dünyada gereğince endişe var çiçek fotoğrafları yapamaz mısın?’ dedi. Ve İlahım, 55 yaşıma kadar onu şad etmeye çalışmıştım.”
Mevzu, kısmen, Hirst’ün annesinin, o üç ya da dört yaşındayken çiçek açmış bir kiraz ağacını resmetmesiyle ilgili bir anısından kaynaklanıyor: o, lekelerin kopyalanmasının gereğince kolay göründüğünü düşündüğünü hatırlıyor.
ARTIK DÜNYAYI VE KENDİMİ DEĞİŞTİRMEK İSTİYORUM
Bir devir uyuşturucu ve alkol meseleleri da yaşayan Hirst, yaşadıklarını şöyle anlatıyor: “Sanırım başlangıçta içki, parti ve uyuşturucularla birlikte ölümsüz hissettim. Bu sonsuza kadar sürecek, hiç bir şey beni durduramaz diye düşündüm. daha sonra, bu size bir biçimde çarpıyor ve ‘artık o yerde değilim’ diyorsunuz. Dünyayı değiştirmek ve kendimi bir daha keşfetmek istiyorum.”
KİRAZ ÇİÇEKLERİ İLE PANDEMİYE OLUMLU BAKIŞ
Pandemi sürecinde her gün stüdyosuna gidebildiği için kendini kutsanmış hissetmekten bahseden Hirst, Kiraz Çiçekleri’ni pandemidilk evvel tasarlandığını ve biraz olumluluk bulma muhtaçlığının projeyi teşvik ettiğini belirtiyor:
“Sanırım tereddüt ettim; zira benim için biraz beklenmedik. İnsanların ‘çiçek mi çiziyorsun? Neler oluyor?’ üzere soruları oldu. Fakat daha sonra Covid ortaya çıkınca, yapılacak en yanlışsız şeyin bu olduğunu kuvvetli bir biçimde hissettim. Yaşlandıkça kendime daha fazlaca güveniyorum.”