Efsanevi Moğollar Kümesi’nin solisti Emrah Karaca, Türkiye’nin ortasından geçtiği kara periyotta müziğe de ağır darbe vurulduğunu söylemiş oldu. Pandemi sürecinde gitarlarını satmak zorunda kaldığını belirten Karaca, iktidarın sanat alanlarındaki kısıtlamalarının ideolojik olduğunu söylemiş oldu. Başarılı sanatçı, yaşadığı kuvvetlikleri samimiyetle anlattı…
■ Pandemi sürecinden nasıl etkilendiniz?
16 aydır süregelen bu epey sıkıntı periyotta yapayalnız kaldık. Buna fazlaca içerledim. Hepimiz işsiz kaldık. “Bugüne kadar kazandıklarınıza sayın” diyebilenler oldu. Açıkçası bu acımzasızlığa inanamadım, fazlaca alındım. Bizi milyoner mi zannediyorlar sanki? Ben gitarlarımı satmak zorunda kaldım.
Emrah Karaca, okulda kendisine “İşte vatan haininin oğlu” diyenler olduğunu, babası Cem Karaca ile 11 yaşındayken tanıştığını söylemiş oldu. Sanatçı, Gökmen Ulu’nun sorularını yanıtladı.
■ Cumhurbaşkanı’nın, müzik yayını hududunu saat 24:00’e çekerek, “Kusura bakmayın, rahatsızlık vermeye hakkınız yok” demesini nasıl karşıladınız?
Bir Cumhurbaşkanı’nın bunu söylemeye hakkı yok. Çok üzülüyorum. Müzik yayını hududunun saat 24:00’e çekilmesini bir lütuf üzere görmesini de hakikat bulmuyorum. Biz bu ülkenin vatandaşıyız. Sanat işçisiyiz. Haklarımız var. Bizimle bir arada müzik ve cümbüş kesiminde binlerce işçi ekmek uğraşı veriyor. Tamam, bir anda abartmayalım, maske–mesafe kurallarına uyalım ancak bırakın, biz de alın terimiz ile çalışalım. AVM’ler, statlar, televizyon stüdyolarındaki güldürü programlarında beşerler toplu biçimde bulunabiliyorken, kahvehanede dört kişi okey oynayabiliyorken, uçakta koltuklara boşluk bırakmadan oturulabiliyorken, bir boşluk bırakarak konser veremiyorsunuz. Türkiye’nin bu kara periyodunda müziğe de darbe vuruldu.
BABAMI TAKLİT ETMEDİM
■ Müziğe ilginiz aileden mi geliyor?
Annem ve teyzem de müzikçiydi. Babaannem Toto Karaca tiyatronun kilometre taşlarından bir tanesiydi ve hoş müzik söylerdi. Babamı anlatmama esasen gerek yok. Ancak ben uzun yıllar müzikten uzak kalmaya çalıştım. Bunun niçini, babamın söylemiş olduği müzikler sebebi ile çoğunlukla başının kaygıya girmesiydi. Baskı gördü, yargılandı, hatta sürgüne maruz kaldı. Üstelik 8 yıl vatandaşlıktan çıkarıldı. Annemle haftada bir karakola sarfiyat, tabir verirdik. Çocuk aklımla “Babam bu müzikleri söylemeseydi farklı kalmayacaktık, bunları yaşamayacaktık” diye düşünürdüm.
■ Müziğe ne vakit başladınız?
Lise senelerımda kendi kendime gitar çalmayı öğrendim. Kıbrıs’ta milletlerarası bağlar kısmında eğitim görürken, para kazanmak için kendimi sahneye attım. tekrar da sahniçin inmedim. Artık epeyce memnunum.
■ Sanat ömrünüzde ne vakit ve nasıl profesyonel oldunuz?
1999 yılında babam ile “Bindik Bir Alamete, Gidiyoruz Kıyamete” albümünü çıkardık. Orada birlikte
üç müzik söylemiş olduk.
■ Cem Karaca’nın oğlu olmak sizin için bir avantaj mı?
olağan olarak gurur verici lakin aslında dezavantajlı. Zira Cem Karaca çitayı fazlaca yükseğe koymuş ve kıyaslama yapıldığında babama erişmek mümkün değil. Ben de onu taklit etmedim ve kendi üslubumla söylemiş oldum, kendim oldum. Bundan fazlaca mutluyum.
■ Peki Moğollar Grubu’na ne vakit ve nasıl girdiniz?
Ben onların elinde büyüdüm aslına bakarsan. 2008 yılıydı. 32 yaşımdaydım. Kadıköy Meydanı’nda Moğollar’ın Nazım Hikmet’i Anma Konseri vardı. Kulise girdim. Cahit (Berkay) ağabey, “Bu akşam bizle müzik söyler misin” dedi. Çok şaşırdım, elim ayağım titredi. Hazırlıklı değilim, prova yok, aklımın ucundan bile geçmemiş. Çok korktum. Cahit ağabey, “Bize müsaade eder misin biraz, grupça konuşalım” dedi. Demokrat bir kümedir Moğollar, her insanın kelam hakkı olur, herkes birbirini dinler ve ortak akla ulaşarak karar alır. Az daha sonra tekrar kulise girdim, Cahit ağabey, “Tamam, sen heyecanlandın, bugünlük söyleme. Pekala bundan daha sonra bizimle müzik söyler misin” dedi. Ve bu biçimdece kümenin üyesi oldum. Başlı başına bir müzik akımının yaratıcı mimarlarından olan, silinmez izler bırakan Moğollar’ın üyesi olmaktan fazlaca memnunum.
MÜZİSYENLER ORTASINDA DAYANIŞMA OLMALI Emrah Karaca, müzisyenler içinde dayanışma yoksunluğu olduğunu söylemiş oldu. Akabinde şöyleki konuştu: Biroldukca kişi kendini kurtarma kederinde. Anlayamıyorum. Empatiye, direnişe, birlik olmaya muhtaçlığımız var.
■ Popülizm peşinde değilsiniz…
İnternet çağında çabucak herkes artık bir görüntü ile meşhur olma peşine düştü. Hatta kendi işini yapmayanlar da popülizm hastalığına yakalandı. meğer tanınan olmak başarılı olmakla gerçek orantılı değildir. Babam, nitelikli işler yapıp, merdivenleri birer basamak ve sağlam adımlar ile çıkmam tavsiyesinde bulunmuştu. Kıymetli olan, saman alevi üzere parlayıp sönmek değil, kalıcı olmak.
■ Pandemi sürecinden nasıl etkilendiniz?
16 aydır süregelen bu epey sıkıntı periyotta yapayalnız kaldık. Buna fazlaca içerledim. Hepimiz işsiz kaldık. “Bugüne kadar kazandıklarınıza sayın” diyebilenler oldu. Açıkçası bu acımzasızlığa inanamadım, fazlaca alındım. Bizi milyoner mi zannediyorlar sanki? Ben gitarlarımı satmak zorunda kaldım.
Emrah Karaca, okulda kendisine “İşte vatan haininin oğlu” diyenler olduğunu, babası Cem Karaca ile 11 yaşındayken tanıştığını söylemiş oldu. Sanatçı, Gökmen Ulu’nun sorularını yanıtladı.
■ Cumhurbaşkanı’nın, müzik yayını hududunu saat 24:00’e çekerek, “Kusura bakmayın, rahatsızlık vermeye hakkınız yok” demesini nasıl karşıladınız?
Bir Cumhurbaşkanı’nın bunu söylemeye hakkı yok. Çok üzülüyorum. Müzik yayını hududunun saat 24:00’e çekilmesini bir lütuf üzere görmesini de hakikat bulmuyorum. Biz bu ülkenin vatandaşıyız. Sanat işçisiyiz. Haklarımız var. Bizimle bir arada müzik ve cümbüş kesiminde binlerce işçi ekmek uğraşı veriyor. Tamam, bir anda abartmayalım, maske–mesafe kurallarına uyalım ancak bırakın, biz de alın terimiz ile çalışalım. AVM’ler, statlar, televizyon stüdyolarındaki güldürü programlarında beşerler toplu biçimde bulunabiliyorken, kahvehanede dört kişi okey oynayabiliyorken, uçakta koltuklara boşluk bırakmadan oturulabiliyorken, bir boşluk bırakarak konser veremiyorsunuz. Türkiye’nin bu kara periyodunda müziğe de darbe vuruldu.
BABAMI TAKLİT ETMEDİM
■ Müziğe ilginiz aileden mi geliyor?
Annem ve teyzem de müzikçiydi. Babaannem Toto Karaca tiyatronun kilometre taşlarından bir tanesiydi ve hoş müzik söylerdi. Babamı anlatmama esasen gerek yok. Ancak ben uzun yıllar müzikten uzak kalmaya çalıştım. Bunun niçini, babamın söylemiş olduği müzikler sebebi ile çoğunlukla başının kaygıya girmesiydi. Baskı gördü, yargılandı, hatta sürgüne maruz kaldı. Üstelik 8 yıl vatandaşlıktan çıkarıldı. Annemle haftada bir karakola sarfiyat, tabir verirdik. Çocuk aklımla “Babam bu müzikleri söylemeseydi farklı kalmayacaktık, bunları yaşamayacaktık” diye düşünürdüm.
■ Müziğe ne vakit başladınız?
Lise senelerımda kendi kendime gitar çalmayı öğrendim. Kıbrıs’ta milletlerarası bağlar kısmında eğitim görürken, para kazanmak için kendimi sahneye attım. tekrar da sahniçin inmedim. Artık epeyce memnunum.
■ Sanat ömrünüzde ne vakit ve nasıl profesyonel oldunuz?
1999 yılında babam ile “Bindik Bir Alamete, Gidiyoruz Kıyamete” albümünü çıkardık. Orada birlikte
üç müzik söylemiş olduk.
■ Cem Karaca’nın oğlu olmak sizin için bir avantaj mı?
olağan olarak gurur verici lakin aslında dezavantajlı. Zira Cem Karaca çitayı fazlaca yükseğe koymuş ve kıyaslama yapıldığında babama erişmek mümkün değil. Ben de onu taklit etmedim ve kendi üslubumla söylemiş oldum, kendim oldum. Bundan fazlaca mutluyum.
■ Peki Moğollar Grubu’na ne vakit ve nasıl girdiniz?
Ben onların elinde büyüdüm aslına bakarsan. 2008 yılıydı. 32 yaşımdaydım. Kadıköy Meydanı’nda Moğollar’ın Nazım Hikmet’i Anma Konseri vardı. Kulise girdim. Cahit (Berkay) ağabey, “Bu akşam bizle müzik söyler misin” dedi. Çok şaşırdım, elim ayağım titredi. Hazırlıklı değilim, prova yok, aklımın ucundan bile geçmemiş. Çok korktum. Cahit ağabey, “Bize müsaade eder misin biraz, grupça konuşalım” dedi. Demokrat bir kümedir Moğollar, her insanın kelam hakkı olur, herkes birbirini dinler ve ortak akla ulaşarak karar alır. Az daha sonra tekrar kulise girdim, Cahit ağabey, “Tamam, sen heyecanlandın, bugünlük söyleme. Pekala bundan daha sonra bizimle müzik söyler misin” dedi. Ve bu biçimdece kümenin üyesi oldum. Başlı başına bir müzik akımının yaratıcı mimarlarından olan, silinmez izler bırakan Moğollar’ın üyesi olmaktan fazlaca memnunum.
MÜZİSYENLER ORTASINDA DAYANIŞMA OLMALI Emrah Karaca, müzisyenler içinde dayanışma yoksunluğu olduğunu söylemiş oldu. Akabinde şöyleki konuştu: Biroldukca kişi kendini kurtarma kederinde. Anlayamıyorum. Empatiye, direnişe, birlik olmaya muhtaçlığımız var.
■ Popülizm peşinde değilsiniz…
İnternet çağında çabucak herkes artık bir görüntü ile meşhur olma peşine düştü. Hatta kendi işini yapmayanlar da popülizm hastalığına yakalandı. meğer tanınan olmak başarılı olmakla gerçek orantılı değildir. Babam, nitelikli işler yapıp, merdivenleri birer basamak ve sağlam adımlar ile çıkmam tavsiyesinde bulunmuştu. Kıymetli olan, saman alevi üzere parlayıp sönmek değil, kalıcı olmak.